ေဟာ္နန္းေဒဝီ

ေဟာ္နန္းေဒဝီ

​ရွမ္း​ျပည္​ေဆာင္း​ည​သည္ ​အ​ေအး​ရက္​စက္​လြန္း​ေန​သည္။
‘​အ​ခြန္​ဘ​႑ာန္​ေတာ္​မ်ား​ကို ​ဗိုလ္​ယက္​ခ​ႏွင့္ ​တ​ပည့္​မ်ား​က ​သိမ္း​ပိုက္​လိုက္​ပါ​ၿပီ ​ခင္​ဗ်ား’...
‘​ဟင္...​ေတာက္...​ယက္​ခ​ေခြး​မ်ိဳး’ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ ​လက္​သီး​ႏွစ္​ဖက္​ဆုပ္​ရင္း...​အံ​ႀကိတ္​လိုက္​သည္။ ‘​ေမာင္​ေက်ာ္’ ... ‘​ဖ​ရာ့’...
​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ ... ​သ​မီး​ငယ္ ​နို႔​စို႔​ေန​ရာ​သ​လြန္​ထက္​မွ ​ဖ​ရို​ဖ​ရဲ​လူး​လဲ​ထ​ၿပီး... ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ထံ ​အ​ေျပး​က​ေလး​လာ​၏။ ​႐ုတ္​တ​ရက္​ထ​လိုက္​၍ ​ရွည္​လ်ား​ေသာ​နန္း​တြင္း​လုံ​ခ်ည္​က ​ပိုး​သား​ေပ်ာ့​ေပ်ာ့​မို႔ ​ေလ်ာ​ပုံ​ဆင္း​သြား​ေလ​ရာ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​တင္​ပါး​ဝိုင္း​ဝိုင္း​ႀကီး​မ်ား​မွာ ​ဝင္း​က​နဲ​ေပၚ​ထြက္​သြား​ၿပီး​ေပါင္​တံ ​ျဖဴ​ျဖဴ​ႀကီး​မ်ား​မွာ ​ခုံ​ထ​ေမာက္​မို႔​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​မွာ​လဲ ​တန္း​က​နဲ​ျပဴး​ထြက္​လာ​ခဲ့ ​ရ​ေလ​သည္။ ​ထို​အ​ခါ ​စိုင္းဝ​ဏၰ​မ်က္​လုံး​မ်ား​က ​ဝင္း​ဝင္း​ေတာက္​ပ​သြား​ၿပီး ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​၏ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို ​တဝ​ႀကီး​ျမင္​လိုက္​ရာ ​ရင္​ထဲ​ပူ​ေႏြး​သြား​ၿပီး ​တ​လွပ္​လ​ပွ ္​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​မွာ​လည္း
​ရွက္​လြန္း​၍ ​ထ​မီ​ကို ​ေကာက္​ယူ​ကာ....​သ​လြန္​စီ​သို႔ ​ေျပး​ဝင္​သြား​ေလ​သည္။ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​မွာ​ေက်ာ​ေပး​ကာ​ေဟာ္​နန္း​အ​ျပင္​သို႔ ​အံ​တ​ႀကိတ္​ႀကိတ္​နဲ႔​ၾကည့္​ရင္း ​ေဒါ​သ​ျဖစ္​ေန​မိ​၍
​သ​တိ​မ​ထား​မိ​လိုက္​ရွာ​ေပ။
‘​စိုင္းဝ​ဏၰ...’
‘​မွန္...​မွန္​ပါ့​ဖ​ရား...​အ​မိန႔္​ရွိ​ပါ​အ​ရွင္’ ...
‘​ယက္​ခ​ကို​ဖမ္း​ဘို႔...​လူ​စု...​အ​ခု​ထြက္​မယ္’ ...
‘​မွန္​ပါ့​ဖ​ရာ့’...
​စိုင္းဝ​ဏၰ ​အ​ေျပး​ထြက္​ခြာ​သြား​ေလ​၏။ ​ႏွင္း​ေတြ​က​တ​ဖြဲ​ဖြဲ​က်​ေန​သည္​မို႔ ​အ​ရာ​ခပ္​သိမ္း ​ေဝ့ဝဲ​ေန​ၾက​၏။ ​တိတ္​တ​ဆိတ္ ​ခ်ီ​တက္​ေန​ေသာ ​ဗိုလ္​ယက္​ခ​တို႔ ​စ​ခန္း​ကို ​ဝိုင္း​ထား​ၾက​သည္။ ​သို႔​ေသာ္ ​အ​သံ​က​စိုး​တစ္​မၽွ ​မ​ၾကား​ရ၊ ​မီး​ေရာင္​လက္​လက္​က​ေလး​မွ​မ​ျမင္​ရ... ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ႏွင့္ ​လက္​စြဲ​ေတာ္​သူ​ရ​တို႔ ​စ​ခန္း​ထဲ​ဝင္​၏။
‘ ၀​ဏၰ ... ​ဘယ္​ေရာက္​ေန​လဲ’
‘ ​တပ္​သား​ေတြ​ၾကား​ထဲ​မွာ ​ေတြ႕​ခဲ့​တယ္ ​ဖု​ရာ့ ..​အ​ခ်က္​ေပး​တာ​နဲ႔ ​ဝင္​တိုက္​ဖို႔ ​အ​သင့္ ​ျပင္ ​ေန​ပါ​တယ္ ..​ဖ​ရာ့’ ​တဲ​အ​တြင္း​သို႔ .. ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​တို႔​ႏွစ္​ေယာက္ ​ခုန္​ဝင္​လိုက္​၏။ ‘​ဟင္... ​ေတာ္​ဘု​ရား​ႀကီး ​ပါ​လား ’
​ဗိုလ္​ယက္​ခ​က ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္​ျဖင့္ ​မိန္း​ခ​ေလး​တစ္​ေယာက္​ကို ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း ​မိုး​ေပၚ​ေထာင္​ၿပီး ​ပယ္​ပယ္ ​နယ္​နယ္ -ုပ္​ေန​စဥ္ ​ျဖစ္​သည္။
‘ ​ေအာင္​မ​ေလး ’ ​အ​သက္ (၁၅) ​ႏွစ္​ခန႔္​သာ ​ရွိ​ေသး​ေသာ ​မိန္း​က​ေလး​မွာ ​အိပ္​ယာ​က ​လူး​လဲ​ထ​ၿပီး ​ေစာင္​ႀကီး ​ရစ္​ပတ္​လၽွက္.. ​စပ္​ခြန္​ၾကာ ​ေရွ႕​၌ ​ဗိုလ္​ယက္​ခ ​ႏွင့္ ​အ​တူ​လက္​ေထာက္ ​ေခါင္း​ငုံ႔​ကာ ... ​လက္​အုပ္​ခ်ီ​လိုက္​ရွာ​ေလ​သည္။
‘ ​ယက္​ခ ​မင္း​ငါ့​ရ​တ​နာ​ေတြ ... ​လမ္း​က ​ျဖတ္​လု​တယ္​ဆို ’
‘ ​မဝံ​ေၾကာင္း​ပါ ... ​ေတာ္​ဖ​ရား​ႀကီး ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​ဟဲ့ .. ​ငါ့​တပ္​မႈး .. ၀​ဏၰ ..​ကို ​ေခၚ ​စမ္း​ေဟ့ ’ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​က .. ​တဲ​အ​ျပင္​သို႔ ​လွမ္း​ေအာ္​လိုက္​ေလ ​သည္။
‘​မွန္​ပါ့ .. ​တပ္​မႈးဝ​ဏၰ .. ​ေလာင္း​လုံ​ေတာင္​ၾကား ​မ​စစ္​ခင္​က​ပင္ .. ​ေပ်ာက္​ေန​ေၾကာင္း ​ကၽြန္​ေတာ္​မ်ိဳး​ေလၽွာက္ ​တင္ဝံ့​ပါ​သည္ ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​ဟဲ့ .. ​င​ေန​မ်ိဳး .. ​ဒါ​ျဖင့္ ​ဒီ​ေကာင္ ၀​ဏၰ.. ​ဘယ္​ေရာက္ ​သြား​လဲ​ဟ.. ​လိုက္ ​ၾက​စ​မး္ ’
‘ ​ေဒါက္... ​ေဒါက္.. ’
‘ ​ေမာင္​ေတာ္​လား​ဟင္ ’
‘ ​အင္း ’
‘ ​ေဂ်ာက္.. ​ေဂ်ာက္ .. ​ဂ်​ေလာက္ .. ​ေလာက္​က်ီ ’
‘ ​ဟင္.. ​စိုင္းဝ​ဏၰ ’
​ျပင္​ပ​ႏွင္း​ထု​အ​ခ်ီ.. ​ေဟာ္​နန္း​တံ​ခါး​မ​ႀကီး​အ​တြင္း ​အ​တင္း​တိုး​ဝင္​လာ​ၾက​သည္။ ​အ​ဆာင္​ေတာ္​သား​ႏွစ္​ဦး​က
​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​ကို ​ဓါး​လြတ္​ကိုယ္​စီ​ႏွင့္ ​ဝိုင္း​ရံ ​ေစာင့္​ေရွာက္ ​ေန​ၾက​သည္။
‘ ​စိုင္းဝ​ဏၰ .. ​ေမာင္​ေတာ္ ​ဘု​ရား​ေရာ​ဟဲ့ ’
‘ ​မွန္​ပါ့ .. ​အ​တြင္း​ေဆာင္ ​၌ ​တင္​ေလၽွာက္ ​ခြင့္ ​မ​ျပဳ​ပါ ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​ကဲ... ​လာ​လာ .. ​မင္း​တို႔ ​ဒီ​မွာ​ပဲ ​ေန​ခဲ့​ၾက ’ ​အ​ေစာင့္​ႏွစ္​ေယာက္​တို႔ ​ၿခံ​ရံ​ေန​ရာ​မွ ​ထား​ရစ္​ခဲ့​ၿပီး ​စိုင္းဝ​ဏၰ ​ကို​ေခၚ​ကာ .. ​အ​တြင္း​ခန္း​ထဲ​သို႔ ​ယုံ​ၾကည္​စြာ ​ဝင္​ခဲ့​မိ​ေလ​ေသာ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​၏ ​မ​ဟာ​အ​မွား .. ​အ​တြင္း​ေဆာင္ ​သ​လြန္​ထက္​ေရာက္​သည္​ႏွင့္ ​စိုင္းဝ​ဏၰ​၏ ​သန္​မာ​ေသာ ​လက္​ေမာင္း​ႀကီး​မ်ား​ျဖင့္ ​ရစ္​ပတ္​သိမ္း ​ဖက္​ျခင္း​ကို ​ခံ​လိုက္​ရ​ၿပီး ​ႏွစ္​ဦး​သား​လုံး​ေထြး​ကာ
​ၾကမ္း​ျပင္​ေပၚ​သို႔ ​က်​သြား ​ေလ​ရာ.. ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ ​ထ​မီ​ေလး​မွာ ​ေလၽွာ့​ရဲ​သြား​၏။
‘ ​အိုး ... ​နင္ ​ဘယ္​လို ​လုပ္​တာ​လဲ .. ၀​ဏၰ ’
‘ ​နင့္​ကို .. ​လိုး​ခ်င္​လို႔​ပါ ​သ​ႏၲာ ’
‘ ​ဟယ္.. ​နင္ ​မိုက္​ရိုင္း ​လွ​ခ်ည္​လား ၀​ဏၰ ​ရယ္ ’ ​ေမႊး​ထုံ​သင္း​ႀကိဳင္​ေန​ေသာ ​သ​ႏၲာ​ပါး​ျပင္​ေလး​ကို ​တ​အား​ႀကီး​နမ္း​ျပစ္​ရင္း​က ​လက္​မ်ား​က.. ​သ​ႏၲာ့ ​နို႔​အုံ​ေလး​မ်ား​ကို ​ဆုပ္​နယ္​၏။ ​လက္​တစ္​ဖက္​က​လည္း ​ေပါင္​ၾကား​ထဲ​သို႔ ​ႏွိုက္​ၿပီး ​ခပ္​ရြ​ရြ​ေလး ​ပြတ္​သပ္​ေန​ရာ .. ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ ​မီး​ဖြား​ၿပီး​စ .. ​ႏု​ဖတ္​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​ပတ္​ေလး ​ကို ​တင္း​တင္း​စု​စည္း ​လိမ္​က်စ္​ထား​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​႐ုန္း​ရင္း ​ကန္​ရင္း ​ျဖစ္​လည္း ..
‘ ​ငါ .. ​ခ​ေလး ​ေမြး​ၿပီး​တာ ​မ​ၾကာ​ေသး​ဘူး ၀​ဏၰ ​ရယ္ ​မ​လုပ္​ပါ​နဲ႔.. ​ဟယ္ .. ​ေတာင္း​ပန္ ​ပါ​တယ္.. ’
​ဟု ​ေတာင္း​ပန္​ရွာ​ပါ​တယ္ .. ​သို႔​ေသာ္ ​ကာ​မ​ဘီ​လူး ၀​ဏၰ​ကား ​န​သိုး ​ႀကိဳး​ျပတ္ .. ​ၾကမ္း​ေလ​ၿပီ
‘ ​ငါ.. ​ခ်င္​တာ​ပဲ .. ​ငါ​သိ​တယ္ .. ​သ​ႏၲာ .. ​နင္​ေကာင္း​ေကာင္း​မ​ခံ​ရင္ .. ​ဒီ​မွာ​ေတြ႕ ​လား.. ​ဓါး ’
​ဓါး​သ​မား​မို႔ ​ဓါး​အား​ကိုး​ျဖင့္ ​အ​နိုင္​က်င့္​ေလ​သည္။ ​ေအး​ျမ​ေသာ ​ေဆာင္း​ည​ခ်မ္း​မွာ ​သ​ႏၲာ​ေခၽြး​သီး ​ေခၽြး​ေပါက္​ေတြ ​စို႔​လာ​ေန​သည္။ ​ငွက္​ႀကီး​ေတာင္​ဓါး​က ..​လည္​ၿမိဳ​ေပၚ ​သို႔ ​ကန႔္​လန႔္​ျဖတ္ ​တင္​ထား​ၿပီး ​ဖိ​ကပ္​ထား​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​က ​႐ုန္း​ကန္​အား​မ်ား.. ​က်​ဆင္း​သြား​ၿပီး.. ​ၿငိမ္​သက္​သြား​ရ​ေလ​သည္။ ​ထို​အ​ခါ​မွ.. ၀​ဏၰ​က ​ေက်​နပ္​စြာ​ျပဳံး​ရင္း ... ​သ​ႏၲာ့​ထ​မီ ​ကို ​ဆြဲ​ခၽြတ္​ျပစ္​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​ေန​မ​ထိ.. ​ေလ​မ​ဟတ္ ​မိ​ဖ​ရား​လက္​က​ေလး​လို ​အ​သား​အ​ရည္​မ်ား​က ​ႏူး​အိ​ေပ်ာ့​ေပ်ာင္း​ေန​သည္။ ​မီး​ဖြား​ၿပီး​စ..​ေသြး​သစ္ ​ေလာင္း​စ​မို႔ ​အ​လွ​အား​လုံး ​အ​သစ္..​အ​သစ္​မ်ား​ျဖင့္ ​ျပည့္​ၿဖိဳး​ေဖာင္း​ကား​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​မွာ.. ​ခပ္​ေယာင္​ေယာင္​ေလး ​တင္း​ေန​ဆဲ ​ျဖစ္​ၿပီး .. ​စိ​ေလး​မွာ ​လက္​သန္း​တစ္​ဖ်ား​စာ​ခန႔္ ​ျပဴး​ထြက္​ေန​သည္​ကို ၀​ဏၰ​က ​စူး​စူး​ဝါး​ဝါး ​စိုက္​ၾကည့္​ရင္း.. ​သူ႔​ေပါင္​ၾကား​မွ - ​ႀကီး​မွာ.......... ​တ​ဒိန္း​ဒိန္း ​ေထာင္​ထ​လာ​ေလ​သည္။ ​သ​ႏၲာ့ ​မ်က္​ႏွာ​ေလး.. ​နီ​ရဲ​လ်က္ ..​ေဒါ​သ​စိတ္​ရွက္​စိတ္​တို႔​ျဖင့္ ..​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ..​ျပတ္​လု​မ​တတ္ ​ကိုက္​ထား​ရင္း ​မ်က္​ရည္​မ်ား ​စီး​က်​လာ​ေလ​သည္။ ​စင္​စစ္ .. ၀​ဏၰ​ဟာ ​ငယ္​ေမြး​ၿခံ​ေပါက္ ​မ​ဟုတ္​ခဲ့ ​အ​ရွင္​ေမြး​၍ ​ေန႔​ခ်င္း​ႀကီး​ခဲ့​ရ​ေသာ.. ​သာ​မာန္ ​သိုင္း​သ​မား​ေလး ​ဘဝ​မွ .. ​ေဟာ္​နမ္း​သုံး ​သိုင္း​ဆ​ရာ ​အ​ျဖစ္​သို႔ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ပို႔​ေပး​ခဲ့​ျခင္း ​ျဖစ္​သည္။ ​သ​ႏၲာ ​ႏွင့္ ၀​ဏၰ​မွာ ​သက္​တူ​ရြယ္​တူ ​ႏွစ္​ဆယ္​ေက်ာ္​ေက်ာ္​ေလး​မ်ား ​သာ ​ျဖစ္​ၾက​၍ ​ေသြး​ဆူ​လြယ္​သူ​မ်ား ​ပီ​ပီ ​အ​လို​မ​တူ​သည္.. ​တူ​သည္​အ​ပ​ထား.. ​လိင္​အ​ဂၤါ​မ်ား ​ထိ​ေတြ႕​လိုက္​သည့္ ​ႏွင့္ ​ပင္ ..​ေႏြး​ေထြး​အိ​စက္​ျခင္း ​အ​ရ​သာ ​ႏွင့္ ​ေ-ာက္​ပတ္​ဟူ​ေသာ ​အ​သိ​တို႔ ​ေၾကာင့္ ​ႏွစ္​ဦး​သား​၏ ​ရင္​မ်ား
​ဗ​ေလာင္​စူ​ေအာင္ ​မွိုင္း​မိ​ေန​ၾက​သည္​ကို ​သ​ႏၲာ ​သ​တိ​ထား​မိ​ေလ​သည္။ ​သ​ႏၲာ့ ​ကိုယ္​ခန္​ဓာ ​ဖြဲ႕​စည္း​ပုံ​က​လည္း ​တ​ျခား​မိန္း​က​ေလး ​ေတြ​ထက္​ေတာ့ ​ထူး​ျခား​ေန​သည္​မွာ ​အ​မွန္​ပင္.. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​သား ​တ​ျခမ္း​ဆီ​က​ပင္ ​အ​လြန္​တ​ရာ​ႀကီး​မား​လွ​သည္.. ​ေမြး​ဖြား​ၿပီး​စ​မို႔ .. ​ေယာင္​ေန​သည္​လည္း ​ျဖစ္​နိုင္​သည္။ ​ယင္း​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​ျခမ္း ​ေစ့​ကပ္​ေန​ေသာ ​အ​ေန​အ​ထား​က ​ေမာက္​ႂကြား ​တင္း​ျပည့္​ၿဖိဳး​ၿပီး...... ၀​ဏၰ​၏ ​ႀကီး​ထည့္​စဥ္​တြင္ ​တင္း​ၾကပ္​စြာ ​စုပ္​ယူ​ထား​သ​ကဲ့ ​သို႔ ​ေကာင္း​မြန္​လွ​သည္။ ​သ​ႏၲာ​ေလး​၏ ​ဆီး​ခုံ​အ​ထက္.. ​ျဖဴ​ေဖြး​ေဖြး ​ႏူး​ညံ့​ေန​ေသာ ​ဆီး​ခုံ​ေလး​ကို ၀​ဏၰ​က ​မက္​မက္ ​ေမာ​ေမာ​ေလး​ျဖင့္ ​လၽွာ​ေႏြး​ေႏြး​ႀကီး​ႏွင့္ ​ယက္​လိုက္​ေလ​သည္။ ​သ​ႏၲာ့​ခါး​ေလး ​ေကာ့​ၿပီး ​အင္း​က​နဲ ​ျဖစ္​ခါ.. ​ဇက္​က​ေလး ​ေစာင္း​က်​သြား​သည္ ​အ​ထိ ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​က​လည္း ​မ​ရည္​ရြယ္​ပဲ.. ၀​ဏၰ​ဆံ​ပင္​မ်ား​ကို ​ဖြ​ဖြ​ေလး ​ကိုင္​မိ​လိုက္​ၿပီး.. ​ေပါင္​ႏွစ္​ဖက္​ကို​လဲ ​ၾကာ​ၾကာ​ေစ့​ကပ္ ​မ​ထား​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​ကား​ေပး​လိုက္​မိ​ေလ​သည္။ ၀​ဏၰ​က ​ကို ​အ​တင္း​အ​ၾကပ္​ထည့္​ျခင္း​ကို ​မ​ေအာင္​ျမင္​မွန္း​သိ​၍ ​ဓါး​ကို​ၾကမ္း​ျပင္ ​ေပၚ​သို႔ ​ခ်​လိုက္​ၿပီး.. ​ေပါင္​အ​တြင္း​သား​ႏွစ္​ဖက္​ကို ..​အ​တြင္း​မွ ​ကန္​ျဖဲ​လိုက္​ၿပီး ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ႏွင့္ ​ေထာက္​ထား​လိုက္​ခါ.. ​ျပဲ​အာ​လာ​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ထိပ္​မွ ​တ​ကယ့္​မိန္း​ပြိဳင့္​ေ-ာက္​စိ​ေလး​ကို ​လၽွာ​ေစာင္း​ေလး​ႏွင့္ ​ထိုး​ဆြ​ေပး​လိုက္​ေသာ ​အ​ခါ​၌​ကား ..​တင္း​ခံ​နိုင္​ေသာ ​စြမ္း​အား​မ်ား ​သ​ႏၲာ့​ကိုယ္​တြင္ ​ေပ်ာက္​လြင့္ ​ကုန္​ေတာ့​သည္။ ​ဆီး​စပ္.. ​ေပါင္​တြင္း​သား.. ​စ​အို​မွ ​တ​ကိုယ္​လုံး​အ​ႏွံ့​အ​ျပား ..​သိမ့္​သိမ့္​ခါ​ေသာ ​ကာ​မ ..​ဆ​ႏၵ​မ်ား​ကို ​တ​ဖြား​ဖြား ​လႈ႔ံ​ေဆာ္​လာ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ၀​ဏၰ​က​လည္း ​သ​ႏၲာ ​တစ္​ေယာက္ ​ေျခ​မ​ေလး​မ်ား ​ကုတ္​ေကြး​ၿပီး ​အ​ေၾကာ​ေလး​မ်ား ​ေထာင္​ထ​လာ​သည္​ႏွင့္ .. ​သ​ႏၲာ့​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​အ​ဝတ္​ဆို​၍ ​ဘာ​မွ​မ​က်န္​ေအာင္ ​ဆြဲ​ခၽြတ္​ျပစ္​ခါ.. ​ဝိုင္း​စက္​ႀကီး​မား​ေသာ ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​အိ​အိ..​တုံ​တုံ​ျဖင့္ ..​လက္​ဝါး​ႀကီး ​အုပ္​ကိုင္​ၿပီး ​ပြတ္​သပ္​ဆုပ္​နယ္​လ်က္ .. ​ေ-ာက္​ေရ​ေလ​မ်ား ​စို​ရြဲ​စ ​ျပဳ​လာ​ေသာ ​ေ-ာက္​ပတ္​က​ေလး ​ထဲ​သို႔
​ႀကီး​ကို ​ေတ့​ၿပီး ​သြင္း​လိုက္ ​ေလ​သည္။
‘ ​ျဗစ္..... ​ျဗစ္..... ​ျဗစ္ ’
‘ ​ေသ.. ​ေသ​ပါ​ၿပီ ၀​ဏၰ ​ရယ္.. ​ဟင္း .. ​ဟင္း ’ ​သ​ႏၲာ​ၿပီး​သြား​ေအာင္​ပဲ .. ၀​ဏၰ​ႀကီး​က ​ႀကီး​မား​ထြား​ႀကိဳင္း​လွ​သည္.. ​ထိပ္​အ​ဖ်ား​ဝိုင္း​က​ပင္​လ်င္ ​သာ​မာန္​အ​ခ်ိန္​၌ ​က်ပ္​ေစ့​ဝိုင္း​ခန႔္​ရွိ​ေလ​သည္။ ​ကာ​မ​အ​ရွိန္​တက္​လာ​ေသာ ​အ​ခ်ိန္​မ်ိဳး​၌ ၀​ဏၰ​ႀကီး ​လုံး​ပတ္​သည္ ​ေႁမြ​ေဟာက္​တစ္​ေကာင္​၏ ​ေျပာင္​လက္​ျခင္း​မ်ိဳး​ျဖင့္ ​အ​ေရာင္​တ​လက္​လက္ ​ေတာက္​ခါ.. ​လက္​တ​ဆုပ္ ​အံ​က် ​ေလာက္​ေအာင္ ​ႀကီး​ထြား​လွ​ေလ​သည္။ ​ကိုယ္​ထည္​ႀကီး​က ..​ႏူး​ညံ့​ျဖဴ​ေဖြး​ေသာ ​ေ-ာက္​ပတ္​ႏႈတ္​ခမ္း ​သား​မ်ား​ကို ​ေခါင္း ​အ​တြင္း​သို႔ ​ပြယ္​ယူ​စု​ျပဳံ​ၿပီး.. ​ဆြဲ​ယူ​သြား​သ​လို ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​သ​ျဖင့္ .. ​သ​ႏၲာ့ ​ခ​မ်ာ..
‘ ​ေသ​ပါ​ၿပီ.. ၀​ဏၰ ​ရယ္. ’
​ဟု ​ၿငီး​တြား​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​အ​တန္​ပတ္​လည္​တြင္ ​ႀကီး​မား​ေသာ ​အ​ေၾကာ​ႀကီး​မ်ား​က​လည္း ​ဖု​ထစ္.. ​ေထာင္​ထ​လၽွက္.. ​အ​ၿပိဳင္း​ၿပိဳင္း​ထ​ေန​ျပန္​ရာ .. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​သို႔ ​လိင္​တံ​ႀကီး ​ထ​ထစ္​ျခင္း ​နစ္​ဝင္​သြား​တိုင္း ​ေ-ာက္​စိ​ေလး​ထိပ္​ကို ​တစ္​ခ်က္​ပြတ္​ၿပီး​မွ ​ဝင္​သြား​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ .. ​သ​ႏၲာ​မွာ ​ထြန႔္..​ထြန႔္..​လူး​ကာ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​ခါ..​ခါ​သြား​ၿပီး .. ‘ ​အင့္ ’ ​က​နဲ ​ၿငီး​တြား​ေလ​ေတာ့ ​သည္။ ၀​ဏၰ​မွာ ​အား​ရ​ပါး​ရ​ႀကီး ​ပြဲ​ေတာ္​တည္​ရ​ေတာ့ ​မည္​ဆို​ေသာ​အ​ခါ​၌ ​ဘာ​ကို​မွ​သ​တိ​မ​ထား.. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို​သာ.. ​အ​သာ​ငမ္း​ငမ္း​ႀကီး​ျဖဲ​ကာ.. ​သူ႔​အယ္​စ​တုံ​ႀကီး​ကို ​အ​တင္း​ျဖဲ​ထည့္​ၿပီး ..​သြင္း​ေန​ေတာ့​သည္။ ​သ​ႏၲာ​မွာ ၀​ဏၰ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​မ​ၾကည့္​ရဲ​ရွက္​လြန္း​၍​ေခါင္း​ေလး​ေစာင္း​ထား​မိ​ေလ​သည္။ ​တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ရႈံ႔​မဲ့​ၿပီး
‘ ​ဟို႔.. ​အိုး.. ​အင္း...... ​ကၽြတ္.... ​ကၽြတ္ .. ’ ​ဟု​သာ ​ၿငီး​တြား​ရွာ​သည္။ ​တစ္​ခါ​တစ္​ရံ ၀​ဏၰ​ႀကီး​က ​ႏူး​အိ​ဆဲ​ရွိ​ေသး​ေသာ ​သား​အိမ္​ေခါင္း​ကို .. ​ထိုး​ေထာက္​မိ​ေသာ​အ​ခါ​မ်ိဳး
​မ်ား​တြင္​ကား .. ၀​ဏၰ ​ရင္​ဘတ္​ႀကီး​ကို ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေလး ​ဆီး​ထြန္း​ထား​ရင္း..
‘ ​ေျဖး​ေျဖး​လုပ္​ပါ.. ၀​ဏၰ ​ရယ္.. ​နာ​လြန္း​လို႔​ပါ ’ ​ဟု ​သ​နား​စ​ဖြယ္​ေလး ​ေတာင္း​ပန္​ရွာ​သည္။ ​ျဖဴ​ေဖြး​သန႔္​ရွင္း ​လွ​ေသာ ​သ​ႏၲာ ​၏ ​ေတာ္​ဝင္ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို ၀​ဏၰ​ကဲ့​သို႔​ေသာ ​ႀကီး ​မဲ​မဲ​ႀကီး​က ​ဒ​လ​ၾကမ္း​ထိုး​ေဆာင့္ ​ေန​သည္​မွာ ​မ​တ​ရား​လြန္း​ရာ​က်​သည္ ။ ​ေခ်ာ့​ျမဴ ​ႏူး​ဆြ​ၿပီး ​ေတာ့ ​သ​ႏၲာ့ ​အ​ဘို႔ ​ခံ​နိုင္​ရယ္​ပို​လာ​နိုင္ ​ေစ​သည္ ​မ​ဟုတ္​ပါ​လား ..
‘ ​ျဗစ္ .. ​ျဗစ္..... ​ျဗစ္.... ​ဒုတ္ ’
‘ ​အား.......... ​အ​ေမ​ေလး..... ​ေလး ..... ​ကၽြတ္.... ​ကၽြတ္ .. ’
၀​ဏၰ​၏ ​ေဆာင့္​ခ်က္​မ်ား​က ​ျပင္း​သည္ ​သ​ႏၲာ့​တင္​ပါး ​ႀကီး​မ်ား ​ေဟာ္​နန္း​ၾကမ္း​ျပင္ ​၌ ​တုန္​ခါ ​လႈပ္​ရွား​ေန​သည္။ ​ဒူး​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​လဲ ​မိုး​ေပၚ​ေထာင္​ခါ .. ​သြက္​သြက္ ​လက္​လက္​ႀကီး​ကို ​လႈပ္​ရွား​ေန​ေတာ့​ရာ .. ၀​ဏၰ​ႏွင့္ ​သ​ႏၲာ​တို႔ ​ႏွစ္​ဦး​၏ ​ေပါင္​အ​တြင္း​ပိုင္း​၌ ​ေခၽြး​ေစး​ေလး​မ်ား​ပင္ ​ျပန္​လာ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​မ​ၿပီး ​သ​ႏၲာ့​ႏႈတ္​ခမ္း​နီ​ရဲ​ရဲ​ေလး​ကို ​ငုံ႔​၍​စုပ္​ရန္​ႀကိဳး​ပမ္း​လိုက္​ေသာ​အ​ခါ .. ​သ​ႏၲာ​က ..
‘ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေတာ့ ​မ​စုပ္​ပါ​နဲ႔ ’ ​ဟု ​ေလ​သံ​ေလး​ႏွင့္ ​ေျပာ​ရင္း​က​ပင္ ..​အ​တင္း​ေခါင္း​ကို​လႊဲ​ကာ ​ေရွာင္​တိမ္း ​ဖယ္​ျပစ္​သည္။ ​မ​လုပ္​နဲ႔ ​ဆို​တာ​ကို​မွ ​လူ​ဆို​တာ​က ​လုပ္​ခ်င္​ၾက​သည္။
‘ ​ဟင့္ .. ​အင္း.. ​အင္း .. ​ႏႈတ္​ခမ္း ​မ​စုပ္ .. ​ပါ​နဲ႔ ..... ​ဆို ’
၀​ဏၰ​က ​အ​တင္း​အ​ဓ​မၼ ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို​ခ်ဳပ္​ကိုင္​ကာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​ကို ​စုပ္​ယူ​ၿပီး .. ​သ​ႏၲာ့​ပါး​စပ္ ​တြင္း​သို႔ ​သူ႔ ​လၽွာ​ႀကီး​ကို .. ​ထိုး​သြင္း​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​အင္း ... ​ဟင္း ... ​ဟင္း ... ’
​သ​ႏၲာ့ ​မ်က္​ေတာင္​ႀကီး​မ်ား ​ေကြး​ေမွး​ဆင္း​သြား ​ၾက​ေလ​သည္။ ​ၿပီး.. ၀​ဏၰ ​လည္​ဂုတ္​ႀကီး​ကို​လဲ ​ေယာင္​ေယာင္ ​အ​မွား​မွား ​ဖက္​တြယ္ ​လိုက္​မိ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ခါး​ေလး​ကို​လဲ ​တင္း​က​နဲ ​ျပန္​လည္​ေကာ့​ေပး​လိုက္​မိ​ခါ .. ​ဝင္​လ်က္​ရွိ​ေသာ ​ႀကီး​မွာ ‘ ​အိ ’ ​က​နဲ ​ပို​မို ​နစ္​ဝင္ ​သြား​ၿပီး ​ကပ္​ထား​လၽွက္ ​သိမ့္​က​နဲ ​သိမ့္​က​နဲ .. ၀​ဏၰ​က ​ဖင္​ႀကီး​ကို ​အ​သာ​ေလး ​ေျမႇာက္​ၿပီး ​ဖိ​ေပး​လိုက္​ေလ​ရာ ​သ​ႏၲာ​၏ ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​သည္ ၀​ဏၰ​ခါး​ကို ​ကပ္​ေက်း​ကဲ့​သို႔ ​ႏွစ္​ဖက္​ညႇပ္​ထား​လိုက္​ေလ​သည္။ ‘ ​အင့္ .. ​အင့္ ... ​အင့္ ..... ​အင့္ .... ​ဟီး .. ​ဟီး .. ​ကၽြတ္ ’
‘ ​ႁပြတ္ .. ​ႁပြတ္ .. ​ႁပြတ္ .. ​ဗ​ရီ .. ​ႁဗြတ္ ​ႁဗြတ္ .. ​ဗ​ရိ ’ ​ေ-ာက္​ေမႊး ​ႏွင့္ ​ေမႊး​တို႔​က ​ေရ​တ​ရႊဲ​ရႊဲ​ျဖင့္ ​ဖိ​ၾကပ္​သံ​ေလး ​ႏွင့္ ​အ​ဝင္​အ​ထြက္ .. ​အ​ျပဲ ​အ​စိ​အ​သံ​မ်ား ​တိုင္​ပင္​ကိုက္ .. ​နာ​ရီ ​မွန္​မွန္​ေလး ​ထြက္​ေပၚ​ေန​ၿပီး .. ​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​တ​အား​လိမ္​က်စ္ .. ​တ​အား​တြန႔္​ၿပီး ..
​က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္ ​ဖက္​ခါ ​ေဟာ​နန္း​ၾကမ္း​ျပင္ ​၌​လိမ့္​ေန​ၾက​ေတာ့​သည္။
‘ ​ဆ​ရာ ၀​ဏၰ ’ ​တ​ပည့္​ေက်ာ္ ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​ခန္း​တြင္း​သို႔ ​ဝင္​ခ်​လာ​သည္။ ​အ​ေရး​တ​ႀကီး ​ေအာ္​ေျပာ​လိုက္​ေလ​သည္။ ၀​ဏၰ​ကိုယ္​ခန္​ဓာ​ႀကီး ​တြန႔္​သြား​ကာ .. ​သ​ႏၲာ့ ​ကိုယ္​ေပၚ​မွ ​ခြာ​လိုက္ ​ေလ​သည္။‘ ​ႁဗြတ္ ’ ​ခ​နဲ - ​ႀကီး​က ​ေလ်ာ​ထြက္​လာ​ၿပီး ​တန္း​တန္း​ႀကီး ​ခါ​ရမ္း​ေန​သည္​ကို ​ေစာ​ျပည့္​ေတြ႕​လိုက္ ​ရ​သည္။ ​ေၾကာက္​စ​ရာ .. ​အ​ဓိ​ပ​တိ​ႀကီး​ပါ​တ​ကား​ဟု ​ေစာ​ျပည့္​စိတ္​ထဲ​၌ ​တိတ္​တ​ခိုး​ေလး ​ေရ​ရြတ္​မိ​သည္။ ​အ​လား​တူ​သ​ႏၲာ​၏​ေ-ာက္​ဖုတ္ ​ေလး​မွာ​လည္း ​အ​ရွိန္​တက္​ေန​စဥ္​ႀကီး​က ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ထြက္​သြား​၍ ​ၾကပ္​ၾကပ္​တင္း​တင္း​ႀကီး ​ခံ​စား​ေန​ရာ​မွ ​ကား​က​နဲ ​ျဖစ္​သြား​ၿပီး ​အဝ​ေလး​မွာ ​က်ပ္​ေစ့​ဝိုင္း​ခန႔္ ​ေဟာင္း​ေလာင္း​ေလး ​ျဖစ္​ေန​ၿပီး ​ေ-ာက္​ေခါင္း​ထဲ ​သို႔​ပင္ ​ထန္း​က​နဲ ​ျမင္​ရ​ေလာက္​ေအာင္ .. ​ဟင္း​လင္း​ပြင့္ ​သြား​ရွာ​သည္။ ​ၿပီး​မွ ... ​တ​ခ်က္​ရႈံ႔​က​နဲ​ျဖစ္​ၿပီး ​ျပန္​ပိတ္​သြား​သည္။ ​သ​ႏၲာ​ေ-ာက္​ပတ္​ေအာက္ ​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း ​ေလး​တြင္ ၀​ဏၰ​၏ ​သုတ္​ရည္​အ​ခဲ​လိုက္ .. ​အ​ခဲ​လိုက္ ​ပုံ​က်​ေန​သည္​ထို႔ ​အ​ျပင္ ​ေ-ာက္​ေခါင္း ​ထဲ​မွ .. ​ဖ​႐ု.. ​က​နဲ ​စိမ့္​က်​ယို​စီး​က်​ေန ​သည္​ကို ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​စ​အ​ဆုံး ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။
‘ ​ငါ .. ​သ​ႏၲာ့​ကို ​လက္​လြတ္​မ​ခံ​နိုင္​ဘူး .. ​ေစာ​ျပည့္ ’
‘ ​မွန္​ပါ့ .. ​ဖ​ရာ့ ’
‘ ​မင္း​ေစာင့္​ေန .. ​ငါ ​ထြက္​တိုက္ ​မယ္ ’
၀​ဏၰ ​ေျပာ​ေျပာ​ဆို​ဆို​ႏွင့္ ​ဓါး​ေကာက္​ယူ​သည္။
‘ ၀​ဏၰ ..... ၀​ဏၰ ..’
​သ​ႏၲာ​က ​လူး​လဲ​ထ​ၿပီး ​ေခၚ​သည္။ ၀​ဏၰ​က ​ဆတ္​က​နဲ ​လွည့္​ၾကည့္​သည္။ ​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ခါ​ရမ္း
​ျပ​ေန​ေလ​သည္။ ၀​ဏၰ .. ​သ​ႏၲာ့ ​အ​နား​သို႔ ​ျပန္​ေလ်ာက္​သြား​ၿပီး .. ​သ​ႏၲာ့​ပါး​မို႔​မို႔​ေလး​ကို ​ဖိ​ႏွစ္​ၿပီး ​နမ္း​လိုက္​ခါ 
‘ ​သ​ႏၲာ့​ကို ... ​လက္​မ​လြတ္​နိုင္​ေတာ့​ဘူး​ကြယ္ ’
‘ ​အ​ကုန္ ​ဒုက္​ခ ​ေရာက္​ကုန္​လိမ့္​မယ္ .. ၀​ဏၰ .. ​ရယ္ ’
‘ ​စိတ္​ခ်​ပါ.. ​သ​ႏၲာ ​ကိုယ္​သ​ႏၲာ့​ဆီ​ကို .. ​ျပန္​လာ​မွာ​ပါ .. ’ ​ပု​ဆိုး​ကို ​တင္း​ေန​ေအာင္ ​ခါး​ေတာင္း​ႀကိဳက္​ၿပီး ​သိုင္း​အ​ေက်ာ္​အ​ေမာ္ .. ၀​ဏၰ​တစ္​ေယာက္.. ​လႊား​ခ​နဲ ​ခုန္​ထြက္ ​သြား​ေလ​ေတာ့​သည္ ။ ​သ​ႏၲာ .. ​သိပ္​မ​ရင္း​ႏွီး​လွ​ေသာ ​ေစာ​ျပည့္ ​ကို ​တစ္​ခ်က္​မၽွ ​ၾကည့္​ၿပီး ​အ​ဝတ္​မ်ား​ကို ​ေကာက္​ဝတ္​ခါ ​နို႔​စို႔​ခ​ေလး ​အိပ္​ေန​ေသာ ​သ​လြန္​ဆီ​သို႔ ​ေလ်ာက္​သြား​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္​က ​ေလ​သာ​ျပ​တင္း​မွ ​အ​ျပင္​သို႔ ​အ​ေျခ​အ​ေန​ကို​ေလ့​လာ​ေန​ရင္း ​သ​ႏၲာ့​ကို ​အ​မွတ္​မဲ့ ​လွမ္း​ၾကည့္​မိ​သည္။ ​ခ​ေလး​ကို ​သ​လြန္​ေပၚ​၌ ​ငုံ႔​ၾကည့္​ရင္း ​ကုန္း​ထား​ေသာ ​တင္​ပါး​ႀကီး​မ်ား​မွာ ​သ​ေရ​ယို​ခ်င္​စ​ရာ​ႀကီး ​လွ​ပ​ဝိုင္း​စက္​ၿပီး ​ခ်င္​စ​ရာ ​အိ​အိ​ထြား​ထြား​ႀကီး​တင္း​ေန​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္.. ​သ​ႏၲာ့​အ​နား​သို႔..​ေရာက္​သြား​ၿပီး ​သ​ႏၲာ့ ​တင္​ပါး​ႀကီး​ကို
.. ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး ​ပြတ္​လိုက္ ​သည္။
‘ ​ဟင္ .... ​ရွင္ ....... ​ရွင္ ’
​သ​ႏၲာ ​ဆက္​က​နဲ ​လွည့္​ေအာ္​ေသာ္​လည္း ​သန္​မာ​ေသာ ​ေစာ​ျပည့္​က ​ကၽြမ္း​က်င္​စြာ ​ဂုတ္​ကို ​စီး​ခ်ဳပ္​လိုက္​ၿပီး ​ကုန္း​လ်က္​သား​အ​ေန​အ​ထား​မွ .. ​ထ​မီ​ကို ​ဆြဲ​ခၽြတ္​လိုက္ ​ၿပီး ​မ​ၾကာ​ခင္​ေလး ​က​မွ ​အ​ခံ​ခဲ့​ရ​ေသာ ​ေ-ာက္​ပတ္​က​ေလး​က ​ဖင္​ႏွစ္​ဖက္​ၾကား​မွ ​တင္း​တင္း​ေစ့​ေစ့​ေလး ​ျပဴး​ၿပီး ​ကုန္း​ထြက္​ေန​သည္​ကို ​ေျခာက္​ျခား​စ​ဖြယ္ ​ေတြ႕​သိ​ရ​ပါ​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္ ​ရင္​ထဲ .. ​ကာ​မ​အ​ပူ​ရွိန္​မ်ား .. ​ဝုန္း​က​နဲ ​ထ​လာ​သည္ ။ ​ေစာ​ျပည့္​သည္ ၀​ဏၰ​၏ ​တ​ပည့္​တစ္​ဦး​ျဖစ္​သ​လို ​ကာ​ယ​ဗ​လ​မွာ​လဲ .. ​အာ​ဌာဝ​က ​ဘီး​လူး​ႀကီး​အ​လား ​ႀကီး​မား ​ထြား​ႀကိဳင္း​ကာ ​မဲ​နက္​ေသာ ​အ​သား​မ်ား​က .. ​ဆီ​လူး​ထား​သ​လို​ပင္ ​ေျပာင္​တင္း​ေန​သည္။ ​လက္​ဖ်ံ​ႏွင့္ ​ရင္​ဘတ္​တို႔ ​၌ ​အ​ေမႊး​ၾကမ္း​ႀကီး​မ်ား ​ထူ​ပိန္း​စြာ ​ေပါက္​ေန​ၿပီး .. ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေမႊး ​ထူ​ထူ​ႀကီး​ႏွစ္​ဖက္​က​လည္း ​မဲ​ေမွာင္​သန္​စြမ္း​လွ​ေပ​သည္။
‘ ​ၿငိမ္​ၿငိမ္​ေန​ပါ.. ​သ​ခင္​မ​ေလး.. ​က်ဳပ္​အ​လို ​မ​လိုက္​ရင္ ​ခု​အ​ခ်ိန္​မွာ.. ​သ​ခင္​မ​ေလး .. ​ေသ​သြား​မွာ​ပါ.. ​ဟဲ​ဟဲ ’ ​သ​ႏၲာ ​မိ​မိ​ကံ​ၾက​မၼာ​ကို ​ညိဳး​ငယ္​ဝမ္း​နည္း​စြာ ​ငို​ခ်​လိုက္​႐ုံ​မွ ​တ​ပါး ​ဘာ​မွ ​မ​တတ္​နိုင္​ေတာ့ ..
​ထို​အ​ခိုက္ ​ခ​ေလး​က ​ဝါး​က​နဲ ​ငို​ခ်​လိုက္​ရာ ​ကုန္း​လ်က္​သား ​နို႔​တိုက္​ေပး​ေန​ေလ​ရာ .. ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​ဖို႔ ​ဆ​ႏၵ​ျပည့္ဝ​စြာ .. ​ေဆာင့္​နိုင္​ေတာ့​သည္။
‘ ​ခ​ေလး.. ​နိ့​တိုက္​ေန​တယ္​ဟာ .. ​ေျဖး​ေျဖး​လုပ္​ပါ ’
​သ​ႏၲာ​က ​ေစ​တ​နာ​မ​ပါ​စြာ ​အ​ေငၚ​ထူး​ထူး​ႏွင့္​ပင္ ​ေျပာ​လိုက္​မိ​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္​က​ေတာ့ ​သ​ႏၲာ့​ခါး​ေလး​ကို ​စုံ​ကိုင္​ၿပီး ..​မဲ​မဲ​ႀကီး​ကို ​အ​တင္း​ထဲ့​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​တ​ကယ္​ေတာ့ ​ေစာ​ျပည့္​ဆို​သည့္ ​ေကာင္​က​လည္း ​ပြဲ​လန႔္​တုန္း ​ဖ်ာ​ခင္း​လိုက္​ျခင္း​သာ​ျဖစ္​ၿပီး ​ေန​မ​ထိ.. ​ေလ​မ​ထိ.. ​လိုး​လိုက္​ျခင္း​သာ ​ျဖစ္​ေပ​သည္။ ​သ​စၥာ​ဟူ​ေသာ ​အ​သိ​ဉာဏ္ ​ပ​ညာ ​တို႔ ​သည္ ​ေစာ​ျပည့္​ကိုယ္​ခန္​ဓာ​မွ ​ဖယ္​ခြာ​သြား​ၾက​ၿပီး​ျဖစ္​သည္။ ​အ​ျပစ္​တင္​ေစာ​၍ ​တ​ေလာ​က​လုံး​က ​မုန္း​ၾက​ေစ​ဦး​ေတာ့ ​ေစာ​ျပည့္​က​ေတာ့ ​မ​မူ​ၿပီ .. ​အ​ဘယ့္​ေၾကာင့္​ဆို​ေသာ္ ​ဝါ​ဂြမ္း​ထက္​ပင္​ႏူး​ညံ့​အိ​ေန​ေသာ ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​ကဲ့​သို႔ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​မ်ိဳး​ကို ​ဘယ္​အ​ရာ​မွ​အ​ရ​သာ ​မ​မွီ​နိုင္။ ​ေစ့​ကပ္​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ေလး​မ်ား​က ​ခပ္​တင္း​တင္း​ေလး ​လိင္​တံ​ကို ​ညႇစ္​ထား​လိုက္​သည္။ 
​ေ-ာက္​ေခါင္း​ထဲ​သို႔ ​ဒစ္​ႀကီး​ဝင္​ၿပီး .. ​ရပ္​နား​ခ်ိန္​၌ ​အ​တြင္း​ပိုင္း ​ေခါင္း​လႈပ္​ရွား​မႈ ​ေလး​မွာ ​သိ​သိ​သာ​သာ​ႀကီး ​ထိပ္​ကို ​ျပဳ​စု​ပြတ္​သပ္​ေပး ​တတ္​ၾက​သည္။ ​အ​ျပင္​ဘမ္း​လႈပ္ ​ရွား​ထိ​ေတြ႕​မႈ​က ​အ​ျခား​ေ-ာက္​ဖုတ္​မ်ား​ထက္ ​အ​ဆ​တ​ရာ​ေတာင္ ​မ​က ​သာ​လြန္​ေသာ ​အ​ခ်က္​ပင္ ​ျဖစ္​သည္​ဟု ​ေစာ​ျပည့္​မွတ္​ခ်က္ ​ခ်​လိုက္​ေလ​သည္။
​ယ​ခု​လည္း .. ​ၾကည့္ .. ​အုံ​လိုက္ ​ေထြး​လိုက္ ​ထ​ႂကြ​တက္​ေန​ေသာ ​ေသြး​တို႔​ႏွင့္ ​ေရာ​ႁပြန္း​ၿပီး ​ႏႈတ္​ခမ္း​သား​ေလး ​မ်ား​မွာ ​ေျပာင္​တင္း​ေန​ၾက ​ျခင္း​ျဖစ္​ကာ ​ကာ​မ​ဆ​ႏၵ​ကို ​ႏွိုး​ဆြ​ၾက​သည္။ ​ေ-ာက္​ေမႊး .. ​ေလး​မ်ား​က.. ​ထူ​လ​ျဗစ္​ႀကီး​မ​ဟုတ္​ပဲ ​ႏူး​ႏူး​ည့ံ​ညံ့​ပါး​ပါး​လႊာ​လႊာ​ေလး​မို႔ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​အ​လွ​က ​ပို​မို -​ခ်င္​စ​ရာ ​ျဖစ္​ေန​ရ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္​၏ ​ေျပာင္း​တင္း​မာ​ေတာင္​ေန​ေသာ ​ႀကီး ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း ​ဝင္​သြား​သည္။
‘ ​ျဗစ္ ..... ​ျဗစ္..... ​ျဗစ္ .’
‘ ​အို႔ .. . ​အင္း .. . ​ကၽြတ္ . . . ​ကၽြတ္ .. . ​အင့္ .. . ​ဟင့္ ’ ​သ​ႏၲာ့​ခ​မ်ာ ​အံ​ႀကိတ္​မ်က္​စိ​မွိတ္​ၿပီး .. ​ခ​ေလး​ကို ​နို႔​တိုက္​ေန​သည္​မို႔ ​အား​တင္း​ခံ​လိုက္​ရ​ရွာ​ေလ​သည္။
​သည္​အ​ထဲ .. ​ေပါင္​ရင္း​ႏွစ္​ဖက္ ​စ​လုံး​က ​ျပည့္​ၾကပ္​ႀကီး​မား​ေသာ ​ႀကီး​က ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ထဲ ​ဝင္​လိုက္ ​သည္​ႏွင့္ ​အ​လြန္​တ​ရာ ​နာ​က်င္​ေသာ​ေဝ​ဒ​နာ​ကို​ပါ ​ခံ​စား​လိုက္​ရ​ေသာ​ေၾကာင့္ ​ေပါင္​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​ထပ္​မံ​ကား ​ေပး​လိုက္​ရ​ျပန္​ပါ​သည္။ ​ေစာ​ျပည့္​က​မူ .. ​ေသး​က်ဥ္​ေသာ ​ခါး​ေလး​ကို ​လက္​ႏွစ္​ဖက္​ျဖင့္ ​စုံ​ကိုင္​ဆြဲ​ယူ​ၿပီး .. ​ေျဖး​ေျဖး​ခ်င္း ​ေစာင့္​သြင္း ​ေန​ရင္း ​ႏွင့္ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​အ​ဝင္​အ​ထြက္​ကို ​မ​မွိတ္​မ​သုန္​ၾကည့္​ကာ ​အ​ရ​သာ ​ခံ​စား​ေန​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​ေစာ​ျပည့္​ရယ္ .. ​ျမန္​ျမန္​လုပ္​ပါ .. ​ေညာင္း​လို႔​ပါ ’ ​ေအာ္ .. ​တ​ခ်ိန္​က .. ​ေဟာ္​နန္း​ႀကီး​၏ ​မိ​ဖု​ရား .. ​ေတာ္​ဘု​ရား​ႀကီး​ၿပီး​လၽွင္ .. ​အာ​ဏာ​အ​ရွိ ​ဆုံး ​မိန္း​က​ေလး .. ​အ​ခု​ေတာ့ .. ​တစ္​ေခ်ာင္း ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ထဲ ​သို႔ ​ကန႔္​လန႔္​ေန​သ​လို ​မ​လူး​သာ ​မ​လႈပ္​သာ .. ​ဒါ​ပါ​ပဲ .. ​မာ​န​ႀကီး​လွ​ခ်ီ​ရဲ့ ​ဆို​ကာ ​မ​ေရႊ​ေခ်ာ​ေတြ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ထဲ​သို႔ ​ဝင္​သြား​တဲ့ ​အ​ခ်ိန္​မွာ ​မာ​န.. ​ေတြ​အား​ေတြ .. ​ေပ်ာက္​ကြယ္​ၾက​ရ​တာ ​ဓ​မၼ​တာ​ပါ ..
‘ ​ဟင္း .. .. ​ဟင္း .. ​ဒါ​ေတာင္ ​တ​ခ်ိဳ႕​မိန္း​က​ေလး​ေတြ​က ​လူ​အ​ေၾကာင္း ​စာ​ဖြဲ႕​ၿပီး .. ​ခ်င္း ​တူ​တာ​ေတာင္ ​မွ ​ဆ​ရာ​ဝန္ .. ​သ​ေဘၤာ​သား ​ခြဲ​ျခား​ေန​ၾက​ေလ​တယ္.. ’ ​အ​ခု ​ေစာ​ျပည့္​ႀကီး​က ​ဘာ​မွ ​မ​ဟုတ္​တဲ့​ေကာင္​ပါ​ပဲ .. ​ဘာ​ျဖစ္​လဲ ..​ဟင္း ​ဟင္း ..​မိ​ဖု​ရား​လည္း - ​နဲ႔ ​ေတြ႕​ေတာ့ ‘ ​ကၽြတ္ ’ ​တာ​ပဲ ​မို႔​လား။ ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​ေတြး​ေလး​ႏွင့္ ​တ​စိမ့္​စိမ့္ ​အ​ရ​သာ​ခံ​ရင္း ​ေန​စဥ္ ၀​ဏၰ ​ေသြး​႐ူး​ေသြး​တန္း ​ႏွင့္ ​ေျပး​ဝင္​လာ​သည္။ ‘ ​ဟိတ္​ေကာင္ .. ​ေစာ​ျပည့္ .. .. ​သ​စၥာ​ေဖာက္ ’ ​ပါး​စပ္​က​လဲ ​ေအာ္ .. ​လက္​က​လဲ ​ဓါး​ႏွင့္​ဝင္​ပိုင္း​ရာ ​ေသြး​ႏု​သား​ႏု .. ​သ​ႏၲာ​မွာ​လဲ ​ေၾကာက္​လန႔္ ​တ​ၾကား ​႐ုန္း​ကန္​ထြက္​ေျပး.. ​အ​ေျခ​အ​ေန​ေတြ​က ၀​႐ုန္း​သုန္း​ကား ​ျဖစ္​ကုန္​ၿပီး ​ရႈပ္​ေထြး​ေန​ခ်ိန္ .............. ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ႏွင့္ ​အိပ္​ေဆာင္​ေတာ္ ​သား​မ်ား​အ​တြင္း ​ေဆာင္​သို႔ ​ဓါး​လြတ္​ကိုယ္​စီ ​ႏွင့္ ၀​ဏၰ​ေနာက္ ​သို႔ ​ဒ​လ​ၾကမ္း ​လိုက္ ​လာ​ၾက​သည္။ ​ကာ​မ​ႏြံ​၌ ​နစ္​ေန​ေသာ ​ေစာ​ျပည့္ ​အ​ခု​န​ေလး ​တင္ ​က​မွ ​စိတ္​ကူး​ေတြ ​အ​ယဥ္​ႀကီး ​ယဥ္​ခဲ့​ေသာ ​ေစာ​ျပည့္ .. ​တန္း​လန္း​ႏွင့္ ​ၾကမ္း​ျပင္​၌ ​ေသ​ဆုံး​သြား​ရ​ၿပီ ။ ​ေသြး​စြန္း​ေသာ ​ဓါး​ကို ​က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္ ​ကိုင္​ထား​ေသာ ၀​ဏၰ​က ​သ​ႏၲာ့ ​ေနာက္​သို႔ ​ေျပး​လိုက္ ​ျပန္​သည္။
‘ ​နင့္​ကို ​အ​ရွင္​မ​ထား​ခဲ့​ဘူး.. ​မိ​သ​ႏၲာ .. ​ေသ​ေပ​ေတာ့ ’
‘ ၀​ဏၰ .. . ၀​ဏၰ ’ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ ​ငယ္​သံ​ပါ​ေအာင္ ​ေခၚ​၏ ။
‘ ​အား ’ ​စူး​ရွ ​နက္​ရွိုင္း​ေသာ ​သ​ႏၲာ့ ​ေအာ္​သံ​ေလး​သည္ ​ေဟာ္​နန္း​ႀကီး​တစ္​ခု​လုံး ​ကို ​အ​စိပ္​စိပ္ ​အ​မႊာ​မႊာ
​ၿဖိဳ​ခြဲ​လိုက္​ေသာ ​ဗုံ​ဆံ​တစ္​လုံး ​ထိ​မွန္​ေပါက္​ကြဲ ​လိုက္​သည္​ႏွယ္ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​နား​၌ ​အူ​ထြက္​သြား​ရ​သည္။ ​သ​ႏၲာ ..... ​ေသြး​အ​လူး​လူး​ျဖင့္ ...​လဲ​က်​ေသ​ဆုံး​သြား​သည္။ ၀​ဏၰ​ထြက္​ေျပး​ရင္ ​အား​ယူ​လိုက္​စဥ္ ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​က
​ဌက္​ႀကီး​ေတာင္ ​ဓါး​ကို ​လွံ​သ​ဖြယ္​ေျပာင္း​ကိုင္ ​လိုက္​ၿပီး ​ပစ္​လြတ္​လိုက္ ​ေလ​သည္။
‘ ​အား ...’
၀​ဏၰ .. ​လ​သာ ​ျပဴ​တင္း​မွ ​ေဇာက္​ထိုး ​မိုး​ေမၽွာ္​က်​သြား​ေလ ​ေတာ့​သည္။ ​အ​သက္​မဲ့​ေန​သည့္​တိုင္ ​အ​လွ ​မ​ပ်က္​ရွာ​ေသာ ​ဘဝ​ပ်က္​မ​ေလး ​သ​ႏၲာ့​အ​ေလာင္း​ကို ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​ပိုက္​ထား​ရင္း .. ​သ​မီး​ငယ္​နီ​တာ​ရဲ​ေလး ​ေအာ္​သံ​က ​နား​သို႔ ​ဝင္​ေရာက္​လာ​မွ ​သ​တိ​ထား​မိ​ရွာ​၏။ ​ဤ​သည္​မွာ ... ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ ​သိ​ေသာ .. ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​တို႔ ​သား​အ​ဖ​၏ ​ဘဝ​ျဖစ္​စဥ္ .. ​အ​တိတ္​မဲ ​ႀကီး​ဟု ​ဆို​နိုင္​သည္။ ​အ​ဘယ့္​ေၾကာင့္​မွန္း​မ​သိ.. ​လူ​ႀကီး​မ်ား​ေျပာ​ေန​ၾက​စဥ္.. ​ေက်ာ္​ေက်ာ္​သည္ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​ကို ​အ​လြန္​ဂ​႐ု​နာ​သက္​မိ ​စြဲ​လန္း​ခဲ့​ရ ​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​က​လည္း ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္​အား​ငယ္​သူ​ငယ္​ခ်င္း​အ​ေန​ျဖင့္ ​လိုက္​ေလ်ာ​စြာ ​အ​ေရး​တ​ယူ ​ဆက္​ဆံ​ရွာ​ေပ​သည္။
​ေအာ္.. .. ​ခ်စ္​ရ​တဲ့ .... ​သူ​ဇာ​ရယ္ .... ​အ​ခု​လဲ .. ​ဒီ .. ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​ႀကီး​စီ .. ​သြား​ခ်င္​ျပန္ ​သ​တဲ့ ..
---------------
‘ ​ကို​ကို ’
‘ ​ေျပာ​ေလ .. ​ခ​ေလး ’
‘ ​ဒီ​လို.. ​တိတ္​တိတ္​ပုန္း .. ​ခ်စ္​မ​ေန​ခ်င္​ေတာ့​ဘူး ​ကို​ကို​ရာ’ ​ခြန္​ပိုင္​၏​ရင္​ခြင္​ႀကီး​ေပၚ​တြင္ ​ေမွာက္​အိပ္​လိုက္​ရွာ​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က.. ​ေထြး​ေထြး​အိ​အိ.. ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို .. ​အ​သာ​အ​ယာ ​ေလး​ပြတ္​သပ္​ေခ်ာ့​ျမဴ​ရင္း​က .. ​ေပြ႕​လိုက္​သည္။ ​ဝစ္​လစ္​စ​လစ္​က​ေလး ​လွ​ခ်င္​တိုင္း ​လွ​ေန​ေသာ ​နန္း​အိ​ဝါ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​က ​ခြန္​ပိုင္​၏​မို႔​ေမာက္​ထြား​ႀကိဳင္း​ေသာ ​ရင္​ခြင္​ႀကီး​ထဲ​၌ ​နစ္​ဝင္​ျပား​ကပ္​သြား​သည္။
‘ ​ၾကည့္​ပါ​လား .. ​အ​ရမ္း​ညႇစ္​ထား​တာ ​အ​သက္​ရႉ​လို႔ ​မဝ​ေတာ့​ဘူး .. ​ဟြန္း .. ​သူ​ဒါ​ပဲ .. ​ဟင္း ’ ​နန္း​အိ​ဝါ .. ​ျပဳံး​ႏြဲ႕​ႏြဲ႕​ေျပာ​ရင္း ​ခြန္​ပိုင့္​ေပါင္​ၾကား​မွ ​ခပ္​ေပ်ာ့​ေပ်ာ့​ေခြ​ေခြ​ႀကီး ​ျဖစ္​ေန​ေသာ ​လိင္​တံ​ႀကီး​ကို ​ကိုင္​ကာ ‘ ​ဒါ​ပဲ ’ ​ဟု ​လႈပ္​ရမ္း​ရင္း ​ေျပာ​ကာ .. ​တ​ခစ္​ခစ္​ရယ္​ေန​လိုက္​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​ပု​ခုံး​ေလး
​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​အ​သာ​ဆြဲ​မ​ၿပီး ​နန္း​အိ​ဝါ .. ​ေခါင္း​ေလး​အား ​သူ႔​ေပါင္​ၾကား​သို႔ ​ဖိ​ခ်​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​ဟင့္​အင္း.. ​ကို​ကို​ရာ .. ​ဟင့္​အင္း ​ကြာ ’ ​နန္း​အိ​ဝါ .. ​မ်က္​ႏွာ​ေလး ​လြဲ​လိုက္​ေသာ​ေၾကာင့္ ​ပူ​ေႏြး​ေသာ​ဒစ္​ႀကီး​က ​နန္း​အိ​ဝါ.. ​ပါး​မို႔​မို႔ ​ေလး​ကို
​ေထာက္​မိ​လ်က္​သား ​ျဖစ္​သြား​သည္။
‘ ​ကို​ကို.. ​ကို႔ ​ခ်စ္​တယ္​ဆို .. ​ခ​ေလး​ရဲ့ ’
‘ ​အာ.. ​ခ်စ္​တာ .. ​ခ်စ္​တာ​ပဲ .. ​ႀကီး​ေတာ့ ​မ​စုတ္​ခ်င္​ပါ​ဘူး..’
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. ​ခ​ေလး ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​ကို ​ယက္​ေပး​မယ္​ေလ.. ’ ‘ ​ဟင့္​အင္း .. ​ဟင့္​အင္း .. ​ေတာ္​ပီ .. ​ညစ္​ပတ္.. ​မ​လုပ္​နဲ႔​ကြာ.. ’ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေခါင္း​မာ​ေန​သ​ျဖင့္ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​နန္း​အိ​ဝါ ​အား​ကု​တင္​ေပၚ ​သို႔ ​အ​သာ​ပက္​လက္ ​လွန္​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​ေပါင္​ေလး​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​စုံ​ကိုင္​ျဖဲ​ကာ .. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ကို ​လၽွာ​ေႏြး​ႀကီး ​ျဖင့္ ‘ ​ဗ​လပ္ ’ ​က​နဲ
​ယက္​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​ေဟ့.. .. ​ကို​ကို​က​လဲ . . . ​လုပ္​ၿပီ .. . ​အား .. ​ယား ​တယ္ .. ​ဆို​မွ .. ’
​နန္း​အိ​ဝါ ​ဖင္​ေလး ​လိမ္​က်စ္ ​လိမ္​က်စ္ ​လုပ္​ခါ ​႐ုန္း​ကန္​ေန​ရွာ​ေသာ္​လည္း ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​သူ႔​လ်ာ​ႀကီး ​ျဖင့္ ​အ​စြမ္း​ကုန္ ​ယက္​ေန​ေလ​ရာ .. ​နန္း​အိ​ဝါ​ေလး ​မ်က္​ႏွာ​မွာ ​ရွက္​စိတ္.. ​ယား​ယံ ​စိတ္​ျဖင့္ ​နီ​နီ​ရဲ​ေန​ၿပီး .. ​မ်က္​ရည္​မ်ား​ထြက္​ေအာင္ .. ​တ​ခစ္​ခစ္ ​ရယ္​ေန​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​ဖင္​ေလး​မွာ​လဲ ​ဆတ္​က​နဲ႔ .. ​ေအာက္​သို႔
​တြန႔္​ဝင္​လိုက္ ​အ​ေပၚ​သို႔ ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ခုန္း​ထ​လိုက္​ျဖင့္ .. ​ဆတ္​ဆတ္​ခါ​ေန ​ေလ​ေတာ့​သည္။
‘ ​ႁပြတ္ .. ​ပ​လပ္ .. ​အင္း .. ​အင္း ​ႁပြတ္.. ​ျဗစ္.. ’ ​နန္း​အိ​ဝါ​၏ ​ျပဴး​ထြက္​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္​စိ​ေလး​ကို ​အ​သာ​ေလး ​လက္​ညႇိုး​လက္​မ ​ျဖင့္ ​ညႇပ္​ဆြဲ​ၿပီး ​လ်ာ​ထိပ္​ျဖင့္ ​က​လိ​လိုက္​ေသာ​အ​ခါ.. ..
‘ ​အ​မယ္​ေလး ..​ကို​ကို​ရာ ..​ဟင္း​ဟင္း ..​ဘယ္​လို​ႀကီး​မွန္း​လဲ ​မ​သိ​ပါ​ဘူး ..​ေတာ္ ​ပါ​ေတာ့ .. ​အ​ဟင့္ ..​ဟင့္ ..’
‘ ​ႁပြတ္.. ​ႁပြတ္ ..... ​ျဗစ္ .. ​ျဗစ္ .. ​ႁပြတ္.. ’
‘ ​ကို​ကို .. ​ၾကည့္​ပါ​လား .. ​စိတ္​ညစ္ ​လိုက္​တာ​ကြာ .. ’ ​နန္း​အိ​ဝါ.. ​ဆံ​ပင္​ေလး​မ်ား ​ျပန႔္​က်ဲ​ေျပ​က်​ေန​ၾက​သည္။ ​နို႔​ႏွစ္​လုံး​က ​တုတ္​တုတ္​ခဲ​ခဲ​ႀကီး ​ခါ​ရမ္း​ေန​သည္။ ​အ​စြမ္း​ကုန္​ဆြဲ​ၿပီး​ျဖဲ​ထား​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး ​အ​တြင္း​သား​မ်ား​ကို​ပင္ ​အ​တိုင္း​သား ​ျမင္​ေန​ၾက​ရ​ေလ​သည္။
‘ ​ယား .. .. ​ယား​တယ္ .. .. ​ဟိ​ဟိ .. .. ... ​အာ​ဟာ ​ဟာ .. ​ယား​တယ္ .. ​ကို​ကို’ ​တ​တြတ္​တြတ္​တ​ျပစ္​ေတာက္​ေတာက္ ​ေျပာ​ရင္း​လူး​လြန႔္​လႈပ္​ရွား​ေန​ေသာ ​နန္း​အိ​ဝါ​အ​သံ​ေလး​က .. ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ​အ​ေပၚ​ထပ္ ​ညာ​ဘက္​အ​စြန္း​ဆုံး ​အ​ခန္း​ထဲ​တြင္ .. ​တိတ္​ဆိတ္​မႈ႔ ​ကို ​တိုး​ညႇင္း​စြာ ​ပ်ံ႕​လြင့္ ​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ေဖ​ေဖ​က .. ​နန္း​အိ​ဝါ ​ကို ​တစ္​ဦး​တည္း​ေသာ ​သ​မီး​မို႔ ​အ​သက္​မ​က ​ခ်စ္​ၿပီး ​အ​လို​လိုက္​ခဲ့​သည္။ ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ​မွာ ​ေဖ​ေဖ ​ဦး​စိုင္း​လုံ​၏ ​သ​ခင္ .. ​ဘ​ဘ​စပ္​ခြန္​ၾကာ​၏ ​ေဟာ္​နန္း ​အ​ေဟာင္း​ႀကီး ​ျဖစ္​ေသာ္​လည္း
​နန္း​အိ​ဝါ​တို႔ ​သား​အ​ဖ​က ​မ​ျပတ္​သုတ္​သင္ ​ရွင္း​လင္း ​ထား​၍ ​သန႔္​ရွင္း​ေန​ခဲ့​သည္။
​ေစာ​ခြန္​ပိုင္​က ​ေလွ​တစ္​စင္း​ႏွင့္ ​ငါး​မၽွား​လာ​ရင္း ​ဒီ​အိမ္​ႀကီး​သို႔ ​ေရာက္​ခဲ့​ၿပီး .. ​နန္း​အိ​ဝါ ​ႏွင့္ ​ခ်စ္​သူ ​ျဖစ္​ခဲ့​ၾက​၏။ ​အ​ခ်စ္ .. ​ဆို​သည္​ကို .. ​အ​ရ​သာ ​မွ ​မ​ျမည္း​စမ္း​တတ္​ေသး​မွီ ​အ​ရ​သာ ​ကို​နန္း​အိ​ဝါ .. ​စြဲ​လန္း ​တက္​မက္​ခဲ့​ရ​သည္။ ​ကို​ကို ​မ​လာ​လၽွင္ .. ​မိ​မိ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​က ​ပို​ခံ​ခ်င္ ​ေန​သည္။ ​ကို​ကို​လာ​ျပန္​ေတာ့​လဲ ​ခံ​လို႔​ကို ​မဝ​နိုင္​ေအာင္ ​ျဖစ္​ခဲ့​ၿပီး .. ​မိ​မိ​က​ပင္ .. ​အ​မ်ိဳး​မ်ိဳး .. ​တက္​ခဲ့​မိ​သည္ ​အ​ထိ ​ကို​ကို႔ ​အ​ေပၚ​၌ ​အ​ခ်စ္​ပို​ခဲ့​ရ​သည္.. ​နန္း​အိ​ဝါ .. ​ရယ္​ပါ။ ​အ​မွန္​တစ္​ကယ္​လည္း .. ​ေစာ​ခြန္​ပိုင္ ​သည္ ​မ​က်မ္း ​ေက်​သူ​ျဖစ္​သည္။ ​နန္း​အိ​ဝါ​၏ ​လုံး​ဝန္း ​က်စ္​လ်စ္​ေသာ ​နို႔​ႀကီး​မ်ား​ကို ​ခပ္​ရြ​ရြ​ေလး ​ပြတ္​ေပး​ရင္း ​လက္​ညႇိုး​လက္​မ​ေလး​ျဖင့္ ​နို႔​သီး​ေခါင္း ​ေလး​ကို ..​ညႇပ္​ယူ​ဆြဲ​ပြတ္​လိုက္ ​ျခင္း​မ်ား​က ​ခံ​ခ်င္ ​စိတ္​ကို ​ထိပ္​ေရာက္​ေစ​ေလ​သည္။ ​တ​ဖန္ ​ႏႈတ္​ခမ္း​ေလး​မ်ား​ကို ​ငုံ​ခဲ ​ထား​ရင္း ..​လ်ာ​ျဖင့္​က​လိ​ေပး​ေသာ ​ႏႈတ္​ခမ္း​စုပ္​ျခင္း ​အ​တတ္​ပ​ညာ​ကို​လည္း ​ေစာ​ခြန္​ပိုင္​က ​ကၽြမ္း​က်င္​လြန္း ​ေလ​ရာ .. ​သုတ္​ေရ​မ်ား​ပင္ ​ထိမ္း​မ​ထား​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ​ပန္း​ထုတ္​မိ​သည္ ​အ​ထိ​ခံ​၍ ​ေကာင္း​လြန္း ​ပါ​သည္။ ​မည္​သို႔​ပင္ ​ျဖစ္​ေစ .. ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​၌ ​ေစာ​ခြန္​ပိုင္ ​ႏွင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ​တို႔ ​တိတ္​တ​ဆိတ္ ​ပြဲ ​ေလး​မ်ား ​က်င့္​ပ​ခဲ့​ၾက​သည္။ ​နန္း​အိ​ဝါ​က​လ​ညး္ ​ဖ​ခင္​ဦး​စိုင္း​လုံ ​မ​သိ​ေအာင္ .. ​ေစာ​ခြန္​ပိုင္​ထံ ​အ​ျမဲ​လို​လို ​အ​ခံ​လာ​ေန​ၾက​ပင္ ​ျဖစ္​သည္။ ​ဤ​ဒစ္​ႀကီး​ျဖင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ​သား​အိမ္​ေလး​ကို ​ေဆာင့္​လိုက္​ေလ​တိုင္း ​နန္း​အိ​ဝါ​မွာ
.. ​ေကာ့..​ေကာ့​ၿပီး .. ​တြန႔္​သြား​ေလာက္​ေအာင္ ​ေကာင္း​လြန္း​လွ​ပါ​သည္။ ​အ​ဝတ္​မဲ့ ​ခြန္​ပိုင္​ေက်ာ​ျပင္​ႀကီး​ကို ​တ​ရြ​ရြ​ပြတ္​သပ္​ရင္း ​ျဖင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေမွး​ၿပီး​ခံ​ေန​ရ​သည္။ ​အ​ရ​သာ
​မွာ ​အ​လြန္​တ​ရာ ​ရာ​ႏႈံး​ျပည့္ ​ေကာင္း​ေသာ​နည္း ..​တစ္​ရပ္ ​ျဖစ္​သည္။ ​ယ​ခု​လည္း ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေ-
ာက္​ေခါင္း​ထဲ​သို႔ ​ထ​ထိ​မိ​မိ​ႀကီး ​လ်ာ​ေစာင္း​ထိုး​သြင္း​ၿပီး ..​ယက္​ေပး​ေန​ေသာ ​ေခါင္း​ကို ​နန္း​အိ​ဝါ ​လက္​အ​စုံ​ျဖင့္ ​ထိမ္း​ကိုင္​ရင္း ​ေပါင္​ႏွစ္​လုံး​ကို ​အ​စြမ္း​ကုန္​ျဖဲ ​ေပး​ထား​ရင္း ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​မွာ ​ေလ​ထဲ​၌ ​တြယ္​ရာ​မဲ့​လႈပ္​ရမ္း​ေန​မိ​ရွာ​ေလ​သည္။
‘ ​ခ​ေလး .. ​ရယ္ ’
‘ ​ဘာ​လဲ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​အ​ရမ္း​ဆိုး​တာ​ပဲ.. . ​ေမာ​လိုက္​တာ .. ’
‘ ​ကို​ကို႔ .. ​ကို ​စုပ္​ေပး​ပါ​လား​ဟင္ ..’
‘ ​ဟင့္​အင္း .. ​နန္း​အိ .. ​ရွက္​တယ္ .. ’
‘ ​နန္း​အိ​က​လဲ​ကြာ.. ​ခု​ထိ ​ရွက္​ေန​တုံး​လား ..’
‘ ​ရွက္​တာ​ေပါ့​လို႔ .. ​စုပ္ ​ရ​မွာ​ကိုး .. ’
​ခြန္​ပိုင္​က ​နန္း​အိ​ဝါ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို ​ယု​ယု​ယ​ယ​ေလး ​သိမ္း​ဖက္​ရင္း .. ​ေန​ရာ​အ​ႏွံ့​နမ္း​လိုက္ ​ရင္း​မွ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ပါး​စပ္​နား​သို႔ ​သူ႔​ႀကီး​ကို ​ေတ့​ေပး​လိုက္​ေလ​သည္။ ​နန္း​အိ​ဝါ​က .. ‘ ​ဟင့္ ’ ​က​နဲ႔ ​မ်က္​ေစာင္း​ေလး ​ထိုး​ၿပီး ​မ​ရဲ​တ​ရဲ​ေလး​ျဖင့္ ​ဒစ္​ႀကီး​ကို​ငုံ​ခဲ​ၿပီး ​လ်ာ​ေလး​ျဖင့္ ​က​လိ​ေပး​ေန​ေလ​ၿပီ .. ​မ​ၾကာ​ခ​ဏ -​ႀကီး ​တစ္​ေခ်ာင္း ​လုံး​က ​လည္​ၿမိဳ​ေရာက္ ​သည္ ​အ​ထိ ​စုပ္​သြင္း​လိုက္ ​မႈတ္​လိုက္​ျဖင့္ ..​စုပ္​ျခင္း ​သ​ခၤန္း​စာ ​ကို ​လက္​ေတြ႕​က်​က် ​လုပ္​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က​လည္း ​အ​ရ​သာ​ရွိ​ရွိ​ျဖင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေခါင္း​ေလး​ကို ​ထိန္း​ကိုင္​ၿပီး ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ေဆာင့္​လိုက္​ေသာ​အ​ခါ ​ထိပ္​ႀကီး​က ​အ​ဆုံး​ဝင္​သြား​သ​ျဖင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ​ခ​မ်ာ .. ​မ်က္​လုံး​ေလး​မ်ား ​ပင္​ျပဴး​သြား​ၿပီး ​က​မန္း​က​တန္း ​ႀကီး​ကို ​ဆြဲ​ခၽြတ္​လိုက္​သည္။
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. .. . ​အ​ရမ္း​ပဲ .. .. . ​ဘာ​မွန္း​လဲ ​မ​သိ​ဘူး .. ’
‘ ​ေတာ္​ပီ​ကြာ.. ​မ​စုပ္​ေပး​ေတာ့ ​ဘူး . . ’ ​နန္း​အိ​ဝါ ​စိတ္​ေကာက္​ဟန္​ေလး​ျဖင့္ ​မ်က္​ႏွာ​လြဲ​ၿပီး ​တ​ဖက္​သို႔​လွည့္​သြား​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က ​အ​သာ​အ​ယာ ​ဆြဲ​ယူ ​ေပြ႕​ဖက္​ၿပီး ​ဖင္​ေလး​ကို ​မိုး​ေပၚ​ေထာင္​ယူ​ၿပီး ​ျပဴး​ထြက္​ေန​ေသာ ​ေ-ာက္ ​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​သို႔
​ႀကီး​မား​ၿပီး ​ေျပာင္​လက္​ေန​ေသာ ​ႀကီး​အား ​အ​သာ​ေတ့​ကာ ​ေထာင္​ၿပီး ​ဖိ​ခ်​သြင္း​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​အီး .. ​ဟီး .. ​ဟီး .. ​နာ​တယ္ .. ​ကို​ကို​ရဲ့ .. ​အင့္ ​အင့္ .. ’
‘ ​ဖင္​ပို​ၿပီး ​ေျမႇာက္​ထား​ေလ .. ’
​နန္း​အိ​ဝါ​က .. ​သပ္​လၽွို​လိုက္​သ​လို ​ဝင္​လာ​ေသာ -​ႀကီး​အား ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ႏႈတ္​ခမ္း​သား ​ႏွစ္​ဖက္​ျဖင့္ ​ညႇစ္​ထား​လိုက္​သည္။
‘ ​ေျဖး​ေျဖး .. ​လိုး​ပါ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ’
‘ ​ေအး​ပါ .. ​ခ​ေလး​ရယ္.. ​မ​နာ​ေစ​ရ​ပါ​ဘူး .. ’ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​ပါး​စပ္​က ​သာ ​မ​နာ​ပါ​ဘူး​ဟု ​ေျပာ​ေန​ေသာ္​လည္း ​ေဆာင့္​ေန​ျခင္း​က ​ရပ္​မ​သြား ​ႀကီး​ျပန္​ထုတ္​လိုက္​တိုင္း.. ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​မွာ ​အ​ျပင္​သို႔ ​သုံး​လက္​မ​နီး​နီး ..​ခပ္​စူ​စူ​ေလး ​ပါ​လာ​တတ္​ေလ​သည္။ ​ထို​အ​ခါ​မ်ိဳး​တြင္ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​၏ ​အ​တြင္း​သား ​ရဲ​ရဲ​ေလး​မ်ား​မွာ ​ရဲ​က​နဲ ​ပါ​လာ​ၾက​သည္။ ​အ​တန္​ငယ္​ေဆာင့္​ၿပီး .. ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ေအာက္​မွ ​လက္​လၽွို​ႏွိုက္​ၿပီး .. ​အား​ရ​ပါး​ရ ​သုံး​ေလး​ခ်က္​မၽွ ​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ေလ​ေတာ့​သည္။
‘ ​အင္း.. ​အင္း .. ​ေကာင္း​လိုက္​တာ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ’ ​ေလး​ဘက္​က​ေလး​ေထာက္​ရင္း ..​မ်က္​လုံး​ေလး​ေမွး​ကာ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ၿငီး​ၿငီး​ျငဴ​ျငဴ​ေလး​ေျပာ​ရင္း ​ေ-ာက္​ေခါင္း ​အ​တြင္း​မွ ​ေ-ာက္​ရည္​မ်ား​ကို ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​မိ​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​မွာ​လဲ .. ​အ​ေရ​မ်ား ​ရႊဲ​ရႊဲ​စို​လာ​ေသာ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ကို .. ​အ​သံ​က်ယ္​ႀကီး ​မ်ား​ျပည့္ ​ေအာင္ ​ေဆာင့္​ၿပီး .. ​သူ​၏ ​ဆီး​စပ္​ႏွင့္ ​နန္း​အိ​ဝါ ​ဖင္​ျဖဴ​ျဖဴ​ေလး​ကို ​တ​အား​ႀကီး ​က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္ ​ဆြဲ​ေဆာင့္​လိုက္​ၿပီး ​ေ-ာက္​ေခါင္း​ေလး​ထဲ​သို႔ ​သုတ္​ရည္​မ်ား​ကို ​ပန္း​ထဲ့ ​လိုက္​ေတာ့ ​သည္။
-----------------
‘ ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ .. ​နင္ .. ​ျပန္​ေတာ့ ... ’
‘ ​ဟင္ .. ​နင္ ​ဘာ​နဲ႔ ​ျပန္​မွာ​လဲ .. ​ငါ​ျပန္​ပို႔​ေပး​မယ္​ေလ .. ’ ‘ ​မ​လို​ပါ​ဘူး​ဟယ္ .. ​လြတ္​လြတ္​လပ္​လပ္​ပဲ ​ေန​ခ်င္​တယ္ .. . ’ ​ေက်ာ္​ေက်ာ္​သက္​ျပင္း ​ခ်​ရင္း .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​စိတ္​ကို ​သိ​ထား​သူ​ပီ​ပီ .. ​စ​ကား​ထပ္​မ​ေျပာ ​ေတာ့​ပဲ ​ကား​ကို ​ေမာင္း​ထြက္​ခဲ့ ​ေလ​သည္။
‘ ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ’ ​ခန႔္​ညား​ထည္​ဝါ​လွ​ေသာ္​လည္း ​ေရ​နံ​ေရာင္​ေမွာင္​ေမွာင္​ႏွင့္ ​ၿငိမ္​သက္​ေန​ျခင္း​က ​ေျခာက္​ျခား​တုံ​လႈပ္​ဖြယ္ ​ေကာင္း​ေန​သည္။ ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္​ကို ​သူ​ဇာ​က ​နိုင္​လြန္း​သည္။ ​တ​ကယ္​ေတာ့ .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ .. ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​သို႔ ​အ​ၿပီး​အ​ပိုင္ ​ထြက္​လာ​ခဲ့​ျခင္း ​သာ ​ျဖစ္​သည္။ ​သည္​အိမ္​ႀကီး​မွာ​ပင္ ​နန္း​ဥ​မၼာ ​ႏွင့္ ​ခ်န္း​ဆို​ထား​ခဲ့​သည္။ ​နန္း​ဥ​မၼာ​က .. ​သူ​ဇာ့ ​အ​တြက္ ​အ​တြင္း​ေရး ​တိုင္​ပင္​စ​ရာ ​အ​ေကာင္း​ဆုံး ​သ​စၥာ​အ​ရွိ​ဆုံး ​သူ​ငယ္​ခ်င္း ​ျဖစ္​သည္။ ​မ​ၾကာ​မီ ​ေခ်ာ​က​လက္​ေရာင္ .. ​လင္​ဆာ​ကား​ေလး ​တစ္​စီး​ၿခံ​ထဲ​သို႔ ​ေလ်ာ​က​နဲ​လွိမ့္​ဝင္​လာ​သည္။ ​ကား​ေမာင္း​သည္​က ​နန္း​ဥ​မၼာ​အ​ကို​ေစာ​ခြန္​ပိုင္.. ​ခန႔္​ျငား​ၿပီး .. ​ေယာက္်ား​ပီ​သ ​သူ​မို႔ .. ​သူ​ဇာ ​ေငး​ေန​မိ​ၿပီး​မွ ..​သ​တိ​ဝင္​လာ​ကာ .. ​နန္း​ဥ​မၼာ​ကို ​ႏႈတ္​ဆက္​သည္။
‘ ​ေနာက္​က်​လိုက္​တာ .. ​ဥ​မၼာ​ရယ္ .. ’
‘ ​ကို​ေလး​ေပါ့ .. ​ေစ်း​ထဲ ​ဝင္​ေန​ေသး​တယ္​ေလ .. ’
‘ ​ခ​ဏ​ေလး​ပါ​ဟာ .. ​နင္​တို႔​က​လဲ .. ’ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​စီး​က​ရက္ ​တစ္​ဘူး​ကို ​ထုတ္​ယူ​လ်က္ ​ေဆး​လိပ္​တစ္​လိပ္​ကို ​မီး​ညႇို႔​ဖြာ​ရွိုက္​ခါ ​ၿခံ​ထဲ​သို႔ ​မ်က္​ေစ့ ​က​စား​လိုက္​သည္။ ​ထို​အ​ခါ ​အိမ္​ႀကီး​ေနာက္​ဘက္​ရွိ ​ေရ​ကန္​စပ္​တြင္ ​ပုံ႔​ပုံ႔​ေလး​ထိုင္​ကာ ​ငါး​မၽွား ​ေန​ေသာ​နန္း​အိ​ဝါ​ကို ​ေတြ႕​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​နန္​အိ​ဝါ​က.. ​ေရ​ျပင္​ကို .. ​ေငး​ေန​သည္။ ​ငယ္​ရြယ္​ႏု​ပ်ိဳ​ျမစ္​ေသာ .. ​အိ​ဝါ​၏ ​တင္​ပါး​ႀကီး​မ်ား​က ​အ​ရြယ္​ႏွင့္ ​မ​မၽွ​ေအာင္ ​ႀကီး​မား​ဖြံ့​ၿဖိဳး​လား ​ခဲ့​သည္​မွာ ..​ခြန္​ပိုင္ ​မ​ၾကာ​ခ​ဏ ​ေခၚ​ၿပီး ​ျဖဳတ္​ေန​ခဲ့​သည့္ ​အ​ခ်ိန္​မွ ​စ​ခဲ့​သည္။ ​နန္း​ဥ​မၼာ​က .. ​ကား​ထဲ​မွ ​စား​စ​ရာ ​အ​ခ်ိဳ႕​ကို ​လွမ္း​ယူ​ၿပီး .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​ႏွင့္ ​အ​တူ ​ဧည့္​ခန္း​ထဲ ​သို႔ ​ဝင္​သြား​ၾက​၏။ ​မိ​မိ​ညီ​မ ​ႏွင့္ ​ရြယ္​တူ​ျဖစ္​ေသာ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​သည္ ​ခြန္​ပိုင္​ရင့္​ကို ​လႈပ္​ရွား ​ေစ​သည္။ ​ထင္း​ရႉး​ပင္​မ်ား ​ေလ​တိုး​သံ​ကို​သာ ​ၾကား​ေန​ရ​ေသာ ​ၿခံ​က်ယ္​ႀကီး​ထဲ​၌ ​ဤ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ​ႀကီး​မွာ .. ​တ​ထီး​တည္း ​အ​ေဖာ္​မဲ့​စြာ .. ​ရပ္​တည္​ေန​သ​ေယာင္ ။ ​နန္း​အိ​ဝါ.. ​ခြန္​ပိုင္​ကို ​လွမ္း​ျမင္​သြား​သည္။ ​လက္​ထဲ​မွ ​ငါး​မၽွား​တံ​ကို ​ပစ္​ခ်​ၿပီး .. ​အ​ေျပး​က​ေလး
​လာ​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္ ​တုန္​လႈပ္​သြား​သည္။ ​ဒီ​ဟာ​မ​ေလး​က ​တစ္​ခါ​တစ္​ေလ ​ဇြတ္​တ​ရြတ္ ​လုပ္​တတ္​သည္။
‘ ​ဘာ​လာ ​လုပ္​တာ​လဲ .. ​ကို​ကို .. ’
‘ ​နန္း​ဥ​မၼာ​သူ​ငယ္​ခ်င္း​ကို ..​လာ​ပို႔​ၾက​တာ​ေပါ့ .. ​ည​က်​ရင္ ​ကို​ကို​လာ​မ​လို႔ .. ​အိ​ဝါ ​ေစာင့္​ေန​ေနာ္ ​ခ​ေလး .. ’
‘ ​တစ္​ကယ္.. ​မ​ဟုတ္​ပဲ​နဲ႔ ... ​ဟြန႔္ .. .. ​လာ​မယ္​ဆို​ၿပီး ​မ​လာ​တာ​ဘယ္​ေလာက္​ၾကာ​ပီ​လဲ .. ​သြား​ပါ .. ’
‘ ​အ​လုပ္​ေတြ​မ်ား​ေန​လို႔​ပါ ​သဲ​ေလး​ရယ္ ​ဒီ​ည ​ကို​ကို ​ကိုး​နာ​ရီ​အ​ေရာက္ ​လာ​ခဲ့​မယ္ ​ဟို ​အ​ခန္း​က​ပဲ ​ေစာင့္​ေနာ္’
‘ ​အ​ျမဲ ​ေစာင့္​ေန​သူ​ပါ .. ​ကို​ကို ​ရယ္ .. ’
‘ ​ကဲ.. ​နန္း​ဥ​မၼာ​တို႔ ​ရိပ္​မိ​သြား​ဦး​မယ္ .. ​ေနာ္ .. ​သြား​ေတာ့ ​ေနာ္ .. ​ခ​ေလး .. ’
‘ ​အင္း​ပါ .. ​ကို​ကို ​ရာ ... .. ​မ​ႏွင္​ပါ​နဲ႔ . . ’
​မ်က္​ႏွာ​ေလး​က ​ညႇိုး​ငယ္​ၿပီး ​ထြက္​သြား​ေသာ ​အိ​ဝါ​ေနာက္​ေက်ာ​ေလး​ကို ​ၾကည့္​ရင္း ​ခြန္​ပိုင္ ​သက္​ျပင္း​ေလး ​ခ်​မိ​သည္။
‘ ​ခ်ာ​တိတ္ .. ​ေလး​ေတြ ​ခ်စ္​ရ​တာ ​မ​လြယ္​ပါ​လား .. ’
​ဧည့္​ခန္း​ထဲ​သို႔ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​ႏွင့္ ​နန္း​ဥ​မၼာ​တို႔ ​ေခါင္း​ခ်င္း ​ဆိုင္​ေန​သည္။
‘ ​ကဲ .. ​အဲ့​ဒီ့ .. ​ေဒါက္​တာ ... ​မင္း​ထိုက္​က ​ဘယ္​က​လဲ ... ’
‘ ​ေမ​ေမ . . ​သ​ေဘာ​တူ​တဲ့ ​လူ​ပဲ .. ​အ​သက္ (၃၀) ​ေလာက္ ​ရွိ​တယ္ .. ​သူ႔​ကို ​ဘယ္​လို​မွ ​လက္​မ​ထပ္​ခ်င္​ဘူး ’
‘ ​ခက္​တာ​က ... ​နင့္​မွာ​လဲ .. ​ဘဲ​မ​ရွိ​ဘူး .. ’
‘ ​အိမ္​ကို​ေတာ့ ​ခု​ေလာ​ေလာ​ဆယ္ ​ခ​ဏ​ေရွာင္​ေန​တာ .. ​အ​ေကာင္း​ဆုံး​ပဲ .. ’
‘ ​ေအး​ေပါ့ .. ​ခု​ေတာ့ .. ​ဒါ​ပဲ .. ​ရွိ​တာ​ေပါ့ .. ’
​ႏွစ္​ေယာက္​သား ​စ​ကား​အ​နည္း​ငယ္​ေျပာ​ၿပီး ​ျပန္​ထြက္​လာ​ၾက​သည္ ။ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​စက္​ႏွိုး​ၿပီး ​ကား​ကို ​အ​သင့္ ​ေစာင့္​ေန​သည္။ ‘ ​နန္း​ဥ​မၼာ​တို႔ .. ​အိမ္​ပဲ .. ​ေမာင္း​ေတာ့ ​ကို​ကို ’ ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္ ​အ​တြင္း​မွ ​ကား​ေလး ​လွစ္​က​နဲ ​ေျပး​ထြက္​သြား​သည္​ကို ​အိ​ဝါ ​တစ္​ေယာက္ ​အုန္း​ပင္
​အ​ကြယ္​မွ ​ညႇိုး​ငယ္​စြာ ​ရင္​ေမာ​က်န္​ရစ္​သည္​ကို​ကား ​မည္​သူ​မၽွ ​သ​တိ​မ​ထား​မိ​လိုက္ ​ၾက​ေခ် ။ ​ည​သည္ ​ပို​မို​နက္​ရွိုင္း​လာ​ေန​သည္။ ​မွား​သြား​ပ​လား​ဟု ​ကိုယ့္​ဖာ​သာ ​ကိုယ္​ေတြး​ရင္း ​အိပ္​မ​ေပ်ာ္ ​ျဖစ္​ေန​မိ​ေလ​သည္။ ​အိမ္​သို႔ ​ျပန္​ၿပီး ​ပ​စၥည္း ​ပ​စၥ​ယ​မ်ား ​ယူ​လ်က္ ​ဥ​မၼာ​ႏွင့္ ​တိုင္​ပင္​ၿပီး ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​ႀကီး ​ကို​ပင္ ​ေရြး​ခ်ယ္​လ်က္ ​ပုန္း​ေအာင္း​ရန္ ​ဆုံး​ျဖတ္​ခဲ့​ၾက​သည္။ ​နန္း​ဥ​မၼာ​က ​ရိက္​ခာ​အ​စို ​အ​ေျခာက္ ​မ်ား.. ​ထ​မင္း​ခ်ိဳင့္​ကို .. ​ေန႔​စဥ္​လာ​ပို႔​ေပး​ရ​သည္။ ​ကိုယ့္​ဒုက္​ခ .. ​ကိုယ္​ရွာ​သည္​ပဲ ​ေျပာ​ေျပာ .. ​လတ္​တ​ေလာ​ေတာ့ ​သူ​ဇာ ​ေပ်ာ္​ရြ​ငွ္​မိ​ေန ​သည္။ ​ဘာ​အ​ခ်ဳပ္​အ​ခ်ယ္​မွ ​မ​ရွိ .. ​ပ​က​တိ​လြတ္​လပ္​မႈ႔ ​အ​ရ​သာ​ကို ​အ​ျပည့္​အဝ ​ခံ​စား​ေန​မိ​သည္။ ​ကု​တင္​ေလး​ေပၚ ​သို႔ ​လြတ္​လပ္​စြာ ​ျဖဲ​ကား ​အိပ္​ေန​ပုံ​ေလး​မွာ ​ခ​ေလး​ဆန္​စြာ ​လွ​ပ​လြန္း​ေန​သည္။ ​ျဖဴ​ေဖြး​ေသာ ​ဆင္​စြယ္​ႏွစ္​ေရာင္ ​အ​သား​အ​ေရ​ေလး​က ​ေရ​ေဆး​ငါး​ႀကီး​သ​ဖြယ္ .. ​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​လိုး​ခ်င္​စ​ရာ ​ေကာင္း​လွ​ေလ​သည္။ ​ႀကီး​မား​ေသာ ​ဖင္​အံ​ႀကီး​က ​ေမြ႕​ယာ​ထက္​၌ ​ေဆာင့္​လိုက္​လၽွင္ .. ​အိ​က​နဲ ​ကန္​တက္​လာ​မည့္ ​အ​ေန​အ​ထား ​မ်ိဳး​ရွိ​သည္။ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး ​က ​လုံးဝ ​သန႔္​စင္​ေသာ ​အ​႐ုပ္​က​ေလး ​တစ္​ခု​အ​လား .. ​အ​ေရာင္ ​တစ္​ဖိတ္​ဖိတ္ ​ေတာက္​ေန​ေလ ​သည္။ ​နန္း​ဥ​မၼာ ​ည​က ​ေျပာ​သြား​ေသာ ​စ​ကား​ေၾကာင့္ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​အိပ္​၍ ​မ​ေပ်ာ္​ျဖစ္​ေန​ရ​ေလ​ေတာ့ ​သည္။
‘ ​တ​ေစၧ​ေတြ .. ​သ​ရဲ​ေတြ​ဆို​တာ .. ​မ​ရွိ​ဘူး​လဲ ​ေျပာ​လို႔ ​မ​ရ​ဘူး .. ​ဒါ​ေပ​မဲ့ ​ကိုယ့္​အိမ္​ပဲ​ဥ​စၥာ .. ​မ​ေၾကာက္​နဲ႔ .. ’

​မ​ေၾကာက္​နဲ႔ ​ဆို​မွ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​ေၾကာက္ ​ခ်င္​လာ​သည္။ ​ထင္း​႐ူး​ပင္​မ်ား .. ​ေလ​တိုး​သံ​က ​တ​႐ူး​႐ူး ​ႏွင့္ ​ၾကား​ေန​ရ​ၿပီး ​တစ္​ခါ​တစ္​ရံ ​ည​ဌက္​က​ေလး​မ်ား .. ​ၿဖိဳး​ၿဖိဳး​ေဖ်ာက္​ေဖ်ာက္ ​ေအာ္​သံ ​ေလး​မ်ား ​ၾကား​ေန​ရ​သည္။ ​ေန႔​ခင္း​က ​အ​ပူ​ရွိန္​ေၾကာင့္ ​အိမ္​ႀကီး​၏ ​ပ်ဥ္​ခ်ပ္​မ်ား .. ​တ​က်ီ​က်ီ ​ႏွင့္ ​ျမည္​ေန​သံ​လဲ ​သူ​ဇာ​သိ​သည္။ ​မ​ပိတ္​ပဲ​ထား​ေသာ ​ျပဴ​တင္း ​တံ​ခါး​မ်ား ​ေလ​တိုး​သ​ျဖင့္ ​ဒိုင္း​က​နဲ ​ဒိုင္း​က​နဲ ​ေစာင့္​ပိတ္​သြား​သည့္ ​အ​ထိ​လဲ ​သူ​ဇာ ​မ​လန႔္ ..
‘ ​အား .. ​အား .. ​နာ​တယ္ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​ေျဖး​ေျဖး .. ​ေျဖး​ေျဖး ​ပါ .. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​လိုး ..​အား ...’
‘ ​ျဗစ္ .. ​ျဗစ္ .. ​ႁပြတ္ .. ​ဘြတ္ .. ​ဘြတ္ .. ’ ​ဆို​ေသာ ​အ​သံ​မ်ား​ကို ​သူ​ဇာ .. ​အ​ေၿဖ ​မ​ထုတ္​တတ္ .. ​ေမ​ေမ .. ​ေစာ​ျမတ္​သ​ႏၲာ​ကို ၀​ဏၰ ​ႏွင့္ ​ေစာ​ျပည့္​တို႔ ​ဝိုင္း - ​ေန​ၾက​ျခင္း​လား။ ​အဲ့ .. ​ဒါ​ကို​ေတာ့ .. ​သူ​ဇာ ​ေၾကာက္​တယ္ .. ​ေတာ္ ​ၾကာ ​ကို႔​ေရွ႕​မွာ ​သ​ရဲ​ေတြ ​က ​မိ​မိ​ကို​ပါ - ​လာ​လ်င္ ​မ​ခက္​လား ..
‘ ​ေကာင္း​လိုက္​တာ.. ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​ကၽြတ္ .. ​ကၽြတ္ .. ​တ​အား ​ေဆာင့္​ပါ ​ကို​ကို​ရယ္ .. ​ေဆာင့္ ​ေဆာင့္ ​ပါ ..’ ​မိန္း​က​ေလး ​အ​သံ​က ​သ​နား​စ​ဖြယ္ ​ေကာင္း​ေန​သည္။ ​အ​သံ​က ​တိုး​လြန္း​ေသာ္​လည္း ​တိတ္​ဆိတ္​ေသာ ​ည​ယံ​ကို ​ထြင္း​ေဖာက္​၍ ​အ​ေပၚ​ထပ္​ညာ​ဘက္ ​အ​ခန္း​ဆီ​က ​လို​လို .. ​အ​ခန္း​လြတ္​မ်ား​စြာ​က​လည္း ​ရွိ​ေန​ရက္ ​ေစာ​ျမတ္​သူ​ဇာ ​ဇ​ေဝ​ဇ​ဝါ​ျဖင့္ ​နား​ကို ​စြင့္​ေန​မိ​သည္။ ‘ ​ႀကီး​က​လဲ .. ​အ​ႀကီး​ႀကီး​ပဲ​ေနာ္ .. ​အ​ဟင္း​ဟင္း .. ’
‘ ​ဦး​မ​လို႔​လား​ဟင္ .. ​ေတာ္​ေတာ့ ​ကြာ .. .. ’
‘ ​ကို​ကို​က​လဲ .. ​ပုံ​စံ ​အ​မ်ိဳး​မ်ိဳး​နဲ႔ ​လဲ​ၿပီး​ၿပီ .. ​ခု​ထိ ​သူ​မ​ေက်​နပ္​ေသး​ဘူး .. ​ၾကည့္ ​ပါ​လား .. ​အ​ဟင့္ .. ’ ​အ​သံ​မ်ား​ကို ​သူ​က .. ​နား​စြင့္ ​ေန​သည္​မွ​တ​ပါး ​အ​ျခား​လႈပ္​ရွား​မႈ႔​တစ္​စုံ​တစ္​ရာ ​မ​ျပဳဝံ့ ။
​သ​ဘာဝ ​အ​တိုင္း ​တစ္​အိမ္​လုံး​၌ ​တစ္​ေယာက္​ဆို​ေသာ ​အ​သိ​က ​သူ​ဇာ့​ကို ​လြ​မွ္း​မိုး​ထား​သည္ .. ​အ​လို​လို ​ေန​ရင္း ​ေၾကာက္​ေန​ၿပီး .. ​ည(၁၂) ​နာ​ရီ ​ပတ္​ဝန္း​က်င္​မွ ​အ​သံ​မ်ား ​ရပ္​ဆိုင္း ​သြား​ေလ ​သည္ .. ​ၿပီး​မွ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​သည္​လည္း ​အိပ္​ေပ်ာ္​နိုင္​ခဲ့​ေလ​သည္။ ‘ ​ကၽြီ .. ​ဝုံး .. .. ​အ​မ​ေလး .. ’
​႐ုတ္​တ​ရက္ .. ​အ​ခန္း​တံ​ခါး ​ေထာင့္​ပြင့္​သြား​ျခင္း ​နံ​ရံ​ႏွင့္ ​ေဆာင့္​မိ​သ​ျဖင့္ ​သူ​ဇာ ​လန႔္​သြား​ေလ ​သည္။ ​ေလ​ျပင္း ​တစ္​ခ်က္ ​ေဆာင့္​တိုက္​လိုက္ ​ျခင္း​ျဖစ္​သ​ျဖင့္ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​ေျခာက္​ျခား​ေန​ရာ​မွ ​သက္​ျပင္း​ခ်​နိုင္ ​သည္။ ​ည .. ​ဆို​ေသာ .. ​ေဆာင္း​၏ ​လႊာ​႐ုံ​သည္ . ​ပိန္း​ပိတ္​ေအာင္ ​ေမွာင္​ေန​ၿပီး ​ႏွင္း​မႈံ​ေတြ​လည္း ​ေဝ့ဝဲ​က် ​ေန​ျခင္း​ကို ​အ​ထီး​က်န္​ဆန္​ေန​သ​လို​လို ​ခံ​စား​ရ​သည္။ ​အ​ခ်ိန္​သည္ ​ယ​မန္​ေန႔​က​ကဲ့​သို႔​ပင္ ​တ​ေရြ႕​ေရြ႕ ​နက္​ရွိုင္း ​ပိန္း​ပိတ္​ေသာ ​အ​လႊာ​ျခဳံ​ေစာင္​ႀကီး​ကို ​က​မ႓ာ​ေလာ​က​ႀကီး​အား ​လြ​မွ္း​ျခဳံ​ထား​ေလ​သည္။ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​လည္း ​အ​ေပၚ​ထပ္​ေလွ​ခါး​မွ ​ဆင္း​လာ​သည္။ ​ည​ဝတ္​အ​ကၤ်ီ​ဖါး​ဖါး​ႀကီး​ကို ​အ​ခု​အ​ခံ​မ​ပါ ​ဝတ္​ထား​သ​ျဖင့္​ပန္း​ပု​႐ုပ္ ​က​ေလး​ပ​မာ ​လွ​ပ​ေက်ာ့​ရွင္း​ေန​သည္။ ​ေလွ​ခါး​အ​တိုင္း​ဆင္း ​လာ​ၿပီး ​ဧည့္​ခန္း​ဆီ​သို႔ ​လွမ္း​မည္​အ​ျပဳ​၌ ‘ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ .. ’ ​ဟု .. ​ခပ္​အုပ္​အုပ္ ​ေခၚ​သံ​ကို ​ၾကား​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​အ​နီး​ရွိ ​နံ​ရံ​တြင္ ​ေက်ာ​ကပ္ ​မွီ​ရပ္​ရင္း ​နား​စြင့္ ​ေန​လိုက္​ေလ​သည္။
‘ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​ကိုယ္​ပါ .. ​ခြန္​ပိုင္​ပါ .. ​ဒီ​မွာ .. ’
​ခြန္​ပိုင္​မွန္း ​သိ​မွ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​အား​တက္​ဝမ္း​သာ​သြား​သည္။ ​ဧည့္​ခန္း​ဆီ​သို႔ ​ေျပး​ဆင္း​လာ​ခဲ့​ေလ​သည္။
‘ ​အ​ကို .. .. ​အ​ကို ​ခြန္​ပိုင္​လား .. ​ဟင္ ’
‘ ​ေအး .. ​အ​ကို ​ခြန္​ပိုင္ ​ပါ .. ​ဒီ​မွာ .. ​လာ​လာ .. ​သူ​ဇာ​တစ္​ေယာက္​ထဲ ​ဘယ္​လို​ေန​မ​လဲ​လို႔ ​ဥ​မၼာ​က
​ၾကည့္​ခိုင္း​လိုက္​လို႔ ​လာ​ၾကည့္​ရ​တာ ။ ’
‘ ​အ​ဟင္း .. ​ဘယ္​လို​ေန​မ​လဲ .. ​ဟုတ္​လား .. ​ေၾကာက္​ေန​တာ​ေပါ့ .. ​တစ္​ေယာက္ ​ထဲ​ဟာ​ကို .. ’ ​အ​ျပင္​မွ .. ​အ​လင္း​ေရာင္ ​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့​တြင္ ​သူ​ဇာ​သည္ ​မိ​မိ​ကိုယ္​ကို ​မ​သုံး​သပ္​မိ​ပဲ ​ခြန္​ပိုင္​နား​သို႔
​တိုး​ကပ္​သြား​မိ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​ကိုယ္​မွ ​ေမႊး​ႀကိဳင္​သင္း​ပ်ံ႕​ေသာ ​ေရ​ေမႊး​နံ့ ​က ​ႀကိဳင္​လွိုင္​စြာ ​ထြက္​ေန​သည္။ ​ည​ဝတ္​ဇာ ​ျဖဴ​ပါး​ပါး​ႀကီး​က .. ​သူ​ဇာ​ခန္​ဓာ​ကိုယ္ ​ဝတ္​လစ္​စ​လစ္​က​ေလး​ကို ​လုံ​ျခဳံ​မႈ႔ ​မ​ေပး​နိုင္ ​ျဖစ္​ေန​သည္။
​အ​ဖု​အ​ထစ္ ​အ​လုံး​အ​က်စ္​မ်ား​က ​ခြန္​ပိုင့္​ကာ​မ​စိတ္​ကို ​တ​ရိပ္​ရိပ္ ​တ​ရွိန္​ရွိန္​ျဖင့္​ျမင့္​မား ​လာ​ေန​ေစ​ေတာ့​သည္။ ​ခြန္​ပိုင့္​မ်က္​လုံး​မ်ား​က ​တ​လက္​လက္ ​ေတာက္​ပ​လာ​ေန​ေလ​သည္။ ​အ​မွတ္​မ​ထင္ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ ​ပု​ခုံး​ေလး ​ႏွစ္​ဖက္​ကို ​သိမ္း​ယူ​ေပြ႕​ငင္​လိုက္​ရာ .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​၏ ​ကိုယ္​ခန္​ဓာ​ေလး​မွာ ​ခြန႔္​ပိုင္ ​ရင္​ခြင္​ထဲ​၌ ​ေႏြး​ေထြး ​အိ​စက္​စြာ ​ပုံ​လ်က္​သား​ေလး ​ေရာက္​ရွိ​သြား ​ေလ​သည္။
‘ ​သူ​ဇာ .. ​ေၾကာက္​တယ္ .. ​အ​ကို .. ​ေၾကာက္​တယ္ .. ’ ​သူ​ဇာ​က ​ေၾကာက္​တယ္ ​ဆို​ေသာ ​စ​ကား​ကို ​အ​ထပ္​ထပ္ ​ရြတ္​ဆို​ရင္း ​ခြန္​ပိုင့္ ​ရင္​ခြင္​ထဲ​သို႔ ​မ်က္​ႏွာ​ကို ​တိုး​ဝင္ ​လာ​သည္။ ​အ​သက္​ရႉ​သံ​မ်ား​က ​မုန္​တိုင္း​ထန္​လာ​သည္။ ​ႏွစ္​ဦး​သား​၏ ​ေသြး​သား​ဆူ​ပြတ္​မႈ႔​တို႔​က​ရင္​ခုံ​သံ​မ်ား ​အ​ျဖစ္​သို႔ ​အ​သြင္​ေျပာင္း​ကာ .. ​တ​ဒိတ္​ဒိတ္ ​ႏွင့္ ​ႏွစ္​ဦး ​သား ​ရင္​ခ်င္း​အပ္​ကာ ​ၾကား​ေန​ၾက​ရ​သည္။ ‘ ​ခ်စ္​တယ္ .. ​သူ​ဇာ​ရယ္ .. ’
‘ ​ဟင့္ .. .. ​အင္ .. ’ ​အ​ဓိ​ပၸါယ္ ​ဖြင့္​ဆို​ရ​ခက္​ေသာ ​စ​ကား​တစ္​လုံး​ကို ​သူ​ဇာ​က ​ရွက္​ျပဳံး​ေလး​ျဖင့္ ​ရြတ္​ဆို​ရင္း .. ​ခြန္​ပိုင့္ ​ရင္​ဘတ္​ႀကီး​ကို ​ရွက္​ရွက္​ႏွင့္​ပြတ္​သပ္​ေန​၏။ ​ခြန္​ပိုင့္ ​လက္​မ်ား​က.. ​နို႔​ႀကီး​ႏွစ္​လုံး​ကို ​ပယ္​ပယ္ ​နယ္​နယ္​ႀကီး ​အုပ္​ကိုင္​ၿပီး .. ​တ​ရြ​ရြ ​ပြတ္​သပ္ ​စ​ျပဳ​လိုက္​ေလ​ရာ ..
‘ ​အို႔ .. ​အ​ကို .. ​ရယ္ .. ’
​ခြန္​ပိုင္ ​လက္​မ်ား​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ ​အုပ္​ကိုင္​ရင္း ​သူ​ဇာ ​ၿငီး​တြား​သည္။ ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ရင္​ခုံ​သံ​မ်ား​က ​အ​သား​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​တုံ​ရီ ​ျခင္း​မ်ား​က ​အ​ရိုင္း​မ​ေလး ​သူ​ဇာ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး​ကို ​လြမ္း​ျခဳံ​အုပ္​စိုး ​လာ​ေလ​သည္။
​ႏႈတ္​မွ .. ​တ​ဟင္း​ဟင္း .. ​အ​ဖ်ား ​တက္​သ​လို​လဲ ​ၿငီး​ေန​သည္။
‘ ​အ​ကၤ်ီ​ႀကီး .. .. ​ခၽြတ္​လိုက္ ​မယ္​ေနာ္ .. ​သူ​ဇာ .. . ’
‘ ​အို .. ​အ​ကို .. ’ ​သူ​ဇာ့ ​စ​ကား​မ​ဆုံး​မီ .. ​ည​ဝတ္​အ​ကၤ်ီ​ႀကီး​က ​ၾကမ္း​ျပင္​ေပၚ​သို႔ ​ပုံ​က်​သြား​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင့္ ​ရင္​မ်ား .. ​ပူ​ေလာင္ ​ေႏြး​ေထြး ​လာ​သည္။ ​လည္​ေခ်ာင္းဝ​၌ ​တစ္​ဆို႔​ေသာ ​ေဝ​ဒ​နာ ​တစ္​ခု​ကို​လည္း ​ခံ​စား​လာ​ရ ​ၿပီး ​တံ​ေတြး​ကို .. ​ဂ​လု​က​နဲ႔ ​ၿမိဳ​ခ်​လိုက္​ရ​ေလ​သည္။ ​သူ​ဇာ့ ​ရင္​၌​မူ .. ​အ - ​ခံ​ရ​ေတာ့ ​မည္ ​ဟူ​ေသာ ​အ​သိ​ေၾကာင့္​လား​မ​သိ ​ရင္​ခုံ​ျခင္း ​ေဝ​ဒ​နာ​ထက္ ​အ​လြန္​အ​မင္း ​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​တုံ​ေန​ေသာ .. ​လက္​ဖ်ား​ေျခ​ဖ်ား ​မ်ား ​ႏႈတ္​ခမ္း​ပါး​ေလး ​မ်ား​ကို .. ​ႀကိဳး​စား​ထိန္း​သိမ္း​ေန​ရ​ေလ​သည္။ ‘ ​အို .. ​အ​ကို .. ’ ​တ​ကယ္​ပါ .. ​သူ​ဇာ ​ဘယ္​ေယာ​က်ား္​ေလး ​တစ္​ေယာက္​ရဲ့ ​အ​ထိ​အ​ေတြ႕​ကို​မွ ​မ​ခံ​စား​ဘူး​ကာ ​ခု​လို ​မဲ့ ​အ​ဆင့္​အ​ထိ .. ​အ​ကို ​ခြန္​ပိုင္ ​ျပင္​ဆင္​ေန​တာ​ႀကီး​က ​သူ​ဇာ​အ​ဖို႔ ​တုန္​လႈပ္​ေျခာက္ ​ျခား​ေစ​တာ ​အ​မွန္​ပဲ ​ျဖစ္​သည္။ ​သူ​ဇာ​ရဲ့​နို႔​ႀကီး ​ႏွစ္​လုံး​က​လဲ ​ဆြဲ​ေဆာင္​မႈ႔ ​အ​ျပည့္​ရွိ​ေန​သည္​က​လည္း ​အ​မွန္​ျဖစ္​သည္။ ​ျဖဴ​ဝင္း​သန႔္​စင္​ေန​တဲ့ ​နို႔​အုံ​ႀကီး​ေတြ​ကို .. ​အ​ကို​ခြန္​ပိုင္.. ​ဆုပ္​ကိုင္ ​နယ္​ဖတ္​ေန​ေတာ့ ​သည္။ ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး .. .. ​ရြ​စိ ​ရြ​စိ ​ျဖစ္​လာ​တာ ​အ​မွန္​ပဲ​လို႔ ​မ​ရွက္​တမ္း​ဝန္​ခံ​လိုက္​ခ်င္​သည္။ ​အ​ကို​က​နို႔​ႀကီး​ေတြ​ကို​ဆုပ္​ကိုင္​ေန​ျပန္​ေတာ့ ​သူ​ဇာ့​မ်က္​ႏွာ​ေလး​ကို ​ေမာ့​ၿပီး ​ပါး​စပ္​ေလး​ဟ​ၿပီး ​တ​အင္း​အင္း ​ႏွင့္ ​ၿငီး ​ေန​မိ​သည္။ ​ဘာ​ပဲ​ျဖစ္​ျဖစ္ . . ​အ​ကို႔ .. ​အ​ယု​အ​ယ .. ​အ​ကိုင္ ​အ​တြယ္ ​ေတြ​က ​အ​ခံ​ခ်င္​လာ​ေအာင္ ​ေဆာင္​ရြက္​နိုင္​ကာ .. ​သူ​ဇာ ​ကိုယ္​ေတြ႕​ခံ​စား ​လာ​ရ​သည္ ..
‘ ​ေဟာ .. ​အို႔ .. ​ၾကည့္​ပါ​ဦး ..’ ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက္​ဖုတ္ ​ေလး​ထဲ​ကို ​လက္​ႀကီး​နဲ႔ ​ႏွိုက္​ၿပီး ​ေမႊ ​ေန​ျပန္​ပါ​ၿပီ .. ​ခက္​လိုက္​တာ .. ​မ​ရႊံ​မ​ရွာ .. ​ဟင္ .. ​ေ-ာက္​စိ​ေလး​ကို​လည္း ​ပြတ္​ေန​ျပန္​ၿပီ​ကြယ္ .. ​အို . ​သူ​ဇာ ​တစ္​ကိုယ္​လုံး ​ေျမာက္​တက္​ၿပီး ​ေလ​မွာ ​လြင့္ ​ေန​ရ​သ​လို​လို ..​ေျခ​ဖ်ား​ေလး​ေတြ​က ​ေထာက္​ကား​ၿပီး ​ေပါင္​ေလး​ႏွစ္​ဖက္ ​ကို​ကား​ေပး ​ေန​မိ​ျပန္​ပါ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​ရဲ့ ​လက္​မ်ား​အ​လုပ္​ရႈပ္​ေန​သ​ေလာက္ ​သူ​ဇာ့ ​ခ​မ်ာ ​အ​လူး​အ​လဲ ​ခံ​စား​ေန​ရ​ရွာ​ပါ​သည္။ ​ေ-ာက္​ပတ္​ေလး​ထဲ​မွ .. ​အ​ေရ​ၾကည္​ေလး​မ်ား​က ​တ​သြင္​သြင္ ​က်​ဆင္း​လာ​ၿပီး .. ​မ်က္​လုံး​ေလး ​ေမွး​စင္း​ၿပီး ​တ​အင့္​အင့္​ႏွင့္ ​ညီး​ေန​တဲ့ ​သူ​ဇာ့ ​ကိုယ္​လုံး​ေလး​ကို .. ​အ​နီး​မွာ ​ရွိ​တဲ့ ​စား​ပြဲ​တစ္​လုံး​ေပၚ​သို႔ ​ထိုင္​ခိုင္း​လိုက္​သည္။ ​ၿပီး .. ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​စား​ပြဲ​ေပၚ​သို႔ ​တင္​ၿပီး ​ေဆာင့္​ေၾကာင့္​ေလး ​ထိုင္​ခိုင္း​လိုက္​ရာ .. ​သူ​ဇာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​မွာ ​ျပဲ​အာ​ကာ ​နီ​နီ​ရဲ​ရဲ​ေလး .. ​ပြင့္ ​အာ​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ​အ​ကို​က ​ဒီ​ေတာ့​မွ ​သူ႔​ႀကီး​ကို ​ပြဲ​ထုတ္​လိုက္​သည္။ ​ေႁမြ​ေဟာက္​အ​နက္​မ်ိဳး ​ေတာက္​ေျပာင္ ​ေန​သည္။ ​မ​ျမင္​ဖူး​ေသာ ​သူ​ဇာ ​က ​မ​မွိတ္​မ​သုန္​ၾကည့္​ရင္း ​ေၾကာက္​သ​လို​လို ​ရြံ့​သ​လို​ျဖစ္​ေန​သည္။ ​ဒါ​ႀကီး​က ​မိ​မိ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ထဲ .. ​အ​ဆုံး​အ​ထိ ​ဝင္​မွာ​ပါ​လား​ဆို​ေသာ ​အ​သိ​က ​ရင္​ကို ​အ​ျပင္း ​အ​ထန္ ​ခုံ​ေစ​သည္။ ​စား​ပြဲ​စြန္း​၌ ​ေဆာင့္​ေၾကာင့္​ေလး ​လက္​ေနာက္​ျပစ္ ​ဖင္​ေလး​ကို ​စား​ပြဲ​ၾကမ္း​ျပင္​ႏွင့္ ​ထိ​ထိုင္​ထား ​ေသာ ​သူ​ဇာ့ ​ဒူး​ေခါင္း​ႏွစ္​လုံး​က ​တ​ဆတ္​ဆတ္ ​ႏွင့္ ​တုံ​ေန​ေလ​သည္။ ​ႀကီး​က ​မိ​မိ​ေ-ာက္​ဖုတ္​က​ေလး​၌ ​ေတ့​လိုက္​ရာ .. ​ေ-ာက္​ပတ္​ႏွင့္ ​ပ​ထ​မ​ဆုံး ​အ​ႀကိမ္ ​အ​ထိ​ခံ​ရ​ျခင္း​ျဖစ္​၍ ​စ​အို​ေလး ​ရႈံ႔​သြား​ၿပီး ​ဖင္​ေလး​ကို ​တြန႔္​သြား​မိ​သည္။ ​အ​ကို႔​လက္​ႀကီး ​ႏွစ္​ဖက္​က ​ခါး​ေလး​ကို ​ဆြဲ​ကိုင္​ၿပီး . ​ဒူး​ႏွစ္​လုံး​ကို​ပါ ​လိမ္​ပိုက္​လ်က္ ​ႀကီး ​ကို​ဖိ​သြင္း​လိုး​ခ်​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ‘ ​ျပစ္ .. ​ဗ​ရစ္ .. ​ႁပြတ္ ..’
‘ ​အင့္ .. ​အင့္ .. ​ဟင္း .. ’
​ႏႈတ္​ခမ္း​ႏွစ္​လႊာ​ကို ​တင္း​တင္း​စု .. ​မ်က္​ေစ့​ေလး​မွိတ္​ၿပီး ​ေခါင္း​ေလး​က​တ​ဖက္​သို႔​ေစာင္း​ကာ ​သူ​ဇာ ​ၿငီး​ျငဴ​လိုက္​ရွာ​ေလ​သည္။ ​တ​ျပည့္​တ​ခဲ ​တင္း​တင္း​ၾကပ္​ၾကပ္​ႀကီး ​ဝင္​လာ​ေသာ - ​ႀကီး​ေၾကာင့္ ​ေ-ာက္​ေခါင္း ​ေလး​ထဲ​၌ ​ေလ​ေၾကာင္း ​အ​ႏၲ​ရယ္​အ​ခ်က္​ၿပ ​ဥ​ၾသ​သံ ​ၾကား​ရ​ေသာ ​လူ​မ်ား​ကဲ့ ​သို႔ ​႐ုတ္​တ​ရက္ .. ​ေျဗာင္း​ဆန္​ၿပီး .. ​လႈပ္​လႈပ္​ရွား​ရွား ​ႀကီး ​ျဖစ္​ကုန္ ​သည္။ ၀​႐ုန္း​သုန္း​ကား .. ​လႈပ္​ရွား​ေန​ၾက​ေသာ ​ေ-ာက္​ေခါင္း ​အ​တြင္း​သား​မ်ား​ကို ​ႀကီး​က ​ပြတ္​တိုက္​ၿပီး ​သား​အိမ္​ဆီ​သို႔ ​ဒ​လ​ၾကမ္း​ဝင္ ​သြား​ေလ​ရာ ​သူ​ဇာ့ ​ခ​မ်ာ ​ဖိန႔္​ဖိန႔္ ​တုံ​ေအာင္​ၿပီး .. ​သြက္​သြက္​ခါ ​သြား​ရ​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က​လည္း .. ​အ​သစ္​စက္​စက္ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး ​ကို ​အ​ပိုင္​အ​နိုင္ ​ခြင့္ ​ရ​ၿပီ​မို႔ ​အား​ရ​ပါး​ရ ​ႀကီး ​ေဆာင့္​ေန​ေလ​ေတာ့​သည္။ ‘ ​နာ .. ​လိုက္​တာ .. ​အ​ကို​ရယ္ .. ​အ​ထဲ​က ​က်င္​တယ္ .. ’ ​ခြန္​ပိုင္​က .. ​အ​နည္း​ငယ္ ​ေလ်ာ့​ၿပီး ..​ေဆာင့္​ကာ .. ​ေျခ​တစ္​ေခ်ာင္း ​ကို ​ပု​ခုံး​ေပၚ​သို႔ ​ထမ္း​ယူ ​ၿပီး ​ပို​မို​ျပဲ​ကား​လာ ​ေသာ ​ေ-ာက္​ဖုတ္​ေလး​ထဲ​သို႔ ​လက္​နက္​ႀကီး​မ်ား ​ျပစ္​သြင္း​ေန​သ​ကဲ့​သို႔ ​တစ္​လုံး​ၿပီး ​တစ္​လုံး ​ပိုင္​ပိုင္​ႀကီး ​ေဆာင့္​ခ်​လိုက္​ရာ ..
‘ ​အင့္ .. .. . ​အင့္ .. .. . ​အား .. .. . ​အား .. . . ​ဘာ​ေတြ ​ထြက္​ကုန္ ​ပီ​လဲ ​မ​သိ​ဘူး ..’ ​သူ​ဇာ ​က ​ခ​ေလး​ေလး ​လို ​ၿငီး​ေဆာင့္​သြား​ၿပီး ​ခြန္​ပိုင့္ ​လက္​ေမာင္း​ႀကီး​ကို ​လွမ္း​ဆြဲ​ထား ​လိုက္ ​ေလ​သည္။ ​ခြန္​ပိုင္​က​လည္း .. ​သူ​ဇာ ​ၿပီး​သြား​မွန္း ​သိ​လိုက္​သည္။ ​ေျခ​ႏွစ္​ေခ်ာင္း​ကို ​မိ​မိ​ခါး​တြင္ ​ကပ္​ေက်း​ကိုက္ ​ဆြဲ​ယူ​ၿပီး ​သူ​ဇာ့ ​အ​ေပၚ​သို႔ ​ေမွာက္​ခ်​လိုက္​ၿပီး ​ဖင္​ႀကီး​ကို ​အား​ရွိ​ပါး​ရွိ​ႀကီး ​ေျမႇာက္​ကာ ​ေဆာင့္​လိုက္​ၿပီး .. ​သူ​ဇာ့ ​ေ-ာက္​ေခါင္း​ေလး ​ထဲ​သို႔ ​သုတ္​ေရ​မ်ား ​ကို ​ခပ္​ျပင္း​ျပင္း​ေလး ​ပန္း​ထုတ္​လိုက္​ေလ ​သည္။
​သုတ္​ေရ​မ်ား​က ​ေ-ာက္​ပတ္​အ​ကြဲ​ေၾကာင္း​ေလး ​မွ ​ယို​စိမ့္ ​စီး​ဆင္း ​လာ​ေလ​ေတာ့​သည္။
‘ ​ဝွီး .. . .. .. ​ဒုတ္ .. .. . ​ငါ​လိုး​မ​သား .. ​လူ​ပါးဝ​လိုက္​တာ ... .’
​ဓါး​ေျမာင္​က ​နံ​ရံ​သို႔ ​ပစ္​ေပါက္​လိုက္​ၿပီး ​ျပင္း​ထန္​စြာ​ဆဲ​ဆို ​ႀကိမ္း​ေမာင္း ​ေန​သူ​ကား .. ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ ​ျဖစ္​သည္။ ​ဦး​စပ္​ခြန္​ၾကာ​က ​သ​မီး ​ျဖစ္​သူ .. ​အိမ္​မွ ​႐ုတ္​တ​ရက္ ​ေပ်ာက္​ဆုံး​သြား​၍ ​ေနာက္​ဆုံး​အ​တူ​ရွိ​ခဲ့ ​ေသာ ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္​ကို ​ေခၚ​ယူ​စုံ​စမ္း​ရင္း​မွ ​စ​၍ .. ​ည​က ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ ​တစ္​ေယာက္ ​မ​ေမၽွာ္​လင့္​ပဲ ​ျမ​သဲ​စံ​အိမ္​သို႔ ​ေရာက္​ခဲ့ ​သည္။ ​စီး​လာ​ေသာ ​ဟြန္​ဒါ ​ဆိုင္​ကယ္​ေလး​ကို .. ​ၿခံ​၏ ​ထင္း​႐ူး​ပင္​၌ ​ထား​ခဲ့​ၿပီး ​အိမ္​ေရွ႕​သို႔ ​အ​ေရာက္ ​ဧည့္​ခန္း​မွ ​ျမင္​ကြင္း .. ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္​ရင္ဝ​ကို .. ​ေလာင္​ခ်ာ​ႏွင့္ ​ေတ့​ပစ္​လိုက္ ​သ​လို​မ်ိဳး ​ခံ​လိုက္ ​ရ​ေလ​သည္။ ​ၾကည့္​ပါ​ဦး .. ​ဧည့္​ခန္း​ေထာင့္ ​စား​ပြဲ​ေလး ​ေပၚ​၌ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​ကို .. ​ေဆာင့္​ေၾကာင့္​ေလး ​ထိုင္​ခိုင္း​ၿပီး ​အား​ရ​ပါး​ရ​ႀကီး ​ျဖဳတ္​ေန​ေသာ ​ခြန္​ပိုင္​ကို ​ေတြ႕​ရ​သည္။ ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ​သည္ ​ေက်ာ္​ေက်ာ့္ ​အ​သဲ .. ​အ​သက္ .. ​မ​နမ္း​ရက္ . ​မ​ခ်ဴ​ရက္ ​ေသာ .. ​ပန္း​ေလး ​ကို​မွ .. ​ခြန္​ပိုင္​က . ​ပယ္​ပယ္ ​နယ္​နယ္​ႀကီး .. ​ေျခ​မြ ​ဖ်က္​ဆီး​ခဲ့ ​ေလ​သည္။ ​သည္​က​တည္း​က ​ေက်ာ္​ေက်ာ္ .. ​ေဘာင္း​ဘီ​အိတ္​ထဲ​က ​ေမာင္း​ျပန္​ဓါး​ကို ​ကိုင္​မိ​လိုက္​ေလ​သည္။ ​သို႔​ေသာ္ .. ​ေစာ​ျမ​သူ​ဇာ .. ​ကိုယ္​တိုင္​ကို​က ​ခြန္​ပိုင့္​အား ​ေပါင္​ေလး ​ျဖဲ​ျဖဲ​ၿပီး ​ေကာ့​ကာ ​ေကာ့​ကာ ​အ​ခံ ​ေန​ပုံ​က .. ​အ​လို​တူ ​အ​လို​ပါ ​ပုံ​စံ ​ျဖစ္​ေန​ေလ​ေတာ့ ​သည္။
​မူ​ရင္း​စာ​ေရး​ဆ​ရာ ​ဖိုက္​တာ​မင္း