လစ္မစ္ (ဇာတ္လမ္းရွည္ (1)
“အင္း အခုေခတ္က ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားၿပီကြ”
ယမင္း တေယာက္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေျပာလိုက္သည့္ စကားတပိုင္းတစ အိမ္ေနာက္ဖက္ဝရံတာမွ ၾကားလိုက္ရသည္။ သူ႔ေယာက္်ား ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအရင္း ေက်ာ္မင္းသန္း တို႔ အိမ္ေနာက္ဖက္ဝရံတာ က ကုလားထိုင္ေတြမွာ ထိုင္လို႔ ဘီယာေသာက္ရင္း စကားေျပာေနၾကသည္။ ယမင္းက ေရခဲသေသတၱာထဲမွ ဘီယာပုလင္းသုံးလုံးကို ဆြဲထုတ္လာရင္း သူတို႔ စကားဝိုင္းသို႔ ဝင္လိုက္ေလသည္။
“ဘာေတြ ေျပာင္းလဲ သြားတာလဲ ကိုကို”
“ဟား အေတာ္ပဲ ဘီယာကုန္သြားတာနဲ႔”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ယမင္းရဲ့ ေမးခြန္းကို မၾကားခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး သူ႔လက္ထဲက ပုလင္းခြံကို ေအာက္ခ်လိုက္ကာ ယမင္းဆီမွ ဘီယာတလုံးကို လွမ္းယူလိုက္ေလသည္။
“ကဲ ဒါကေတာ့ ငါ့ရဲ့ အိပ္မက္နတ္သမီးေလးပဲ၊ ငါတို႔ ေသာက္စရာကုန္သြားတာနဲ႔ အခ်ိန္မွီဘီယာတန္းၿပီးလာပို႔တာပဲေလ ဟဲဟဲ”
“ကိုကို က အဲလိုမ်ိဳး မိန္းမကို သိပ္ေျမႇာက္ေျပာတတ္တာေလ. ဟြန္း...ရြတ္...”
ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ ပါးကို ရြတ္ကနဲနမ္းၿပီး ဘီယာပုလင္းကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းကိုလည္း ဘီယာတလုံးလွမ္းေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက ျပဳံးျပရင္း ဘီယာကို လွမ္းယူကာ ယမင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔ ရည္ရည္မြန္မြန္ပင္လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
ေက်ာ္မင္းသန္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ရဲ့ အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ျဖစ္သည္။ ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းကို သိသည္မွာ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး ဒီပင္လယ္ျပာၿမိဳ႕ေလးသို႔ ေျပာင္းလာသည့္အခ်ိန္ကထည္းက ျဖစ္ေလသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းအတြက္ သူတို႔ အိမ္မွာ စားအိမ္ေသာက္အိမ္တခု ျဖစ္ၿပီး အျမဲတမ္းလိုလို ဝင္ထြက္ သြားလာၿပီး တခါတေလ ညအိပ္ညေန ေနတတ္သည္မွာ မဆန္းေတာ့ၿပီ။ ပုံမွန္အားျဖင့္ေတာ့ သူ႔ ရီးစားတေယာက္ႏွင့္ ကြဲတိုင္း အရက္လာေသာက္ၿပီး ညအိပ္ေလ့ရွိေလသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းမွာ ခုထိလူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ကာ ရီးစား မ်ားသူလည္း ျဖစ္ေလသည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ သူ႔ ရီးစားသက္တမ္းမ်ားမွာ တႏွစ္ေက်ာ္ထိ ခံခဲေလသည္။ အျမဲတမ္းလိုလို တခုမဟုတ္တခု ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ျပတ္သြားၾကတာ မ်ားေလသည္။
“ခေလးေတြ သြားပို႔ေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲ အခ်စ္ေရ၊ ဘာထူးေသးလဲ”
ဒီတခါ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေျပာလိုက္တာ တကယ့္ကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ အသံမို႔ ယမင္းလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
“အင္း ဘာမွ ေတာ့ မထူးပါဘူး၊ သူတို႔ ၾကည့္ရတာ အဖိုးအဖြား နဲ႔ သြားေနရမွာ ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ပုံပဲ”
“မင္း ငါလာမယ္ဆိုလို႔ ခေလးေတြကို တျခားပို႔လိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ မ်ိဳးေသာ္္”
“ဟားဟား.. မင္းကို စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာပါကြာ၊ မင္း စိတ္ညစ္ေနတုန္း ငါ့ခေလးေတြ ရဲ့ ေမ်ာက္ရႈံးေအာင္ ေဆာ့ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရတာေတြ ေၾကာင့္ ပိုစိတ္ညစ္ၿပီး၊ မိသားစု ဘဝ ကို စိတ္ညစ္၊ ဓါတ္ေတြပ်က္ မသြားေစခ်င္ပါဘူး”
ယမင္းက လည္း ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
“က်မကလည္း အခြင့္ၾကဳံတိုင္း အေမအျဖစ္ က ခနတျဖဳတ္အနားယူခ်င္ေနတာပါရွင္၊ တကယ္ေတာ့ က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဒီည အျပင္ထြက္မလို႔ ခ်ိန္းထားတာ၊ အေတာ္မ်ားမ်ားက ခေလးေတြ ေနမေကာင္းတာနဲ႔ အလုပ္ေပၚတာနဲ႔ မအားတာနဲ႔ အစီအစဥ္ပ်က္သြားတာ”
“ေအာ္ ခုေတာ့ မယမင္း ပ်င္းေနရၿပီေပါ့”
“ရပါတယ္၊ အဟီး။ ေဆာရီး ယမင္းေၾကာင့္ ခုေတာ့ ရွင္တို႔ ေယာက္်ားေလး ႏွစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါက္ကရေျပာ လို႔ရေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ က်မက လည္း ရွင္တို႔ ေဘာ္ဒါ ေယာက္်ားေလး တေယာက္လို ဟန္ေဆာင္နိုင္ပါတယ္ အားမနာတမ္းေပါ့”
ယမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေယာက္်ားေလး တေယာက္ဟန္ပန္ျဖင့္ ဘီယာပုလင္းကို ေမာ့ခ်လိုက္ရာ ပါးစပ္မွ လၽွံထြက္က်ရင္း သူ႔တီရွပ္ေပၚသို႔ ဘီယာအခ်ိဳ႕ ဖိတ္စင္က်သြားေလသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေရာ ေက်ာ္မင္းသန္းပါ ယမင္း အျဖစ္ကို ၾကည့္ရင္း ရီေမာလိုက္ၾကသည္။
“မိုက္တယ္ အခ်စ္၊ ကိုကို သြားရည္ခံ ပိတ္စ ဝတ္ေပးရမလား အဟီးး”
“ဟာ”
ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေနာက္တာကို မရီနိုင္၊ သူ႔တီရွပ္ေပၚမွ ဘီယာစိုသြားေသာေနရာကို လက္ျဖစ္ပြတ္လိုက္ရာ၊ သူေရႊရင္ ထြားထြား အစုံက လႈပ္ခါယမ္းသြား၏။ အဲဒါကို အမ်ိဳးသား ႏွစ္ေယာက္စလုံးက စူးစိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတာႏွင့္ သူ႔တီရွပ္ကို လက္ျဖစ္ ညႇပ္ကာ ဘီယာအစိုႏွင့္ သူ႔ရင္ဘတ္မကပ္ေနေစရန္ ဆြဲမ ထားလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္သည္။
“ဒါနဲ႔ ေနပါအုန္း၊ ခုနက က်မ ဝင္လာတုန္းက ဘာေတြ ေျပာေနၾကတာလဲ”
“ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေျပာေနၾကတာ၊ က်ေနာ္ က ရီးစားတေယာက္ကို ေရရွည္ထိန္းထားနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း မရွိဘူး ျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းပါ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညံ့ဖ်င္းတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္ေလ”
ေက်ာ္မင္းသန္းက လက္ထဲက ဘီယာခြက္ကို လက္က်န္ရွင္းသလို အၿပီးေမာ့ခ်ျပစ္လိုက္သည္။
“အင္း ဒီတေယာက္နဲ႔က ဘာျဖစ္တာလဲ”
ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္း ၏ ေနာက္ဆုံးရီးစား ေကာင္မေလး နာမည္ကို မမွတ္မိေတာ့ ျခဳံငုံလိုက္သလိုျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ အားနာသြားၿပီး။
“ဘယ္သူလည္း သူ႔နာမည္က ခ်ိဳသဲ လား”
“ခ်ိဳမာပါ….. ဘာျဖစ္မွန္းေတာင္ အတိအက်မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ၊ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က အျမဲတမ္းလိုလို ဘာမဟုတ္တဲ့ အျငင္းအခုန္ေလးေတြကေနစၿပီး စကားမ်ားေနၾကရတယ္၊ က်ေနာ္ထင္တာကေတာ့ အသက္ျခင္းကြာေနတာက အဓိက ျပႆ နာပဲ ထင္ပါတယ္”
“ဟုတ္တယ္ မင္း ခေလးေတြ မုန႔္ေပးႀကိဳက္တဲ့ အလုပ္ကို စြန႔္သင့္ေနၿပီ၊ အဲေကာင္မေလးက ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လဲ ၂၂ လား”
“၂၄ ပါကြာ၊ တကယ္က တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ဆိုတာ သိပ္အကြာလွႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ဒါေပမဲ့ သူက သူ႔အသက္နဲ႔ လိုက္ေအာင္မရင့္က်က္ေသးပဲနဲ႔ ခေလးဆန္လြန္းတယ္လို႔ ငါထင္တယ္”
ယမင္းက လည္း ဝင္စပ္စုလိုက္သည္။
“ဘာျဖစ္လို႔လည္း ကိုေက်ာ္မင္းသန္း ရဲ့”
“အင္း အဲဒါေပါ့ က်ေနာ္ မ်ိဳးေသာ့္္ကို ေျပာေနတာ မယမင္း ဝင္မလာခင္ေလးပဲ၊ ခ်ိဳမာက အျမဲတမ္း အရာရာတိုင္းမွာ ဝန္တို တတ္တယ္၊ ၾကာလာေတာ့ အဲဒီဒဏ္ကို က်ေနာ္မခံနိုင္ေတာ့ဘူးေလ”
“ဟုတ္ပ အဲဒါကို ကိုကိုတို႔ ျငင္းေနၾကတာ၊ လူေတြက အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔ အမၽွဝန္တိုစိတ္ေတြ နည္းလာတယ္ ဆိုတာကို”
ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို မ်က္ခုံးပင့္ၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။
“လူေတြ၊ ဆိုတာ ဘယ္လူေတြကို ေျပာေနတာလဲ”
“အင္းပါကြာ အင္းပါ၊ ထားပါေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပဲ ေျပာတယ္ပဲ ထားပါေတာ့၊ ကိုကို က အသက္ရလာေတာ့ ဝန္တိုတာေတြ ေလၽွာ့လာတယ္လို႔ ေျပာတာပါ”
“ဟုတ္လို႔လား ကိုကို”
“ထင္တာပဲ၊ မဟုတ္လို႔လား”
“မသိဘူးေလ၊ ဟုတ္ရင္ဟုတ္မွာေပါ့”
ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို ေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေျပာရင္း ဘီယာပုလင္းကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ဒီတခါေတာ့ မဖိတ္ေအာင္ သတိထားၿပီး ေမာ့လိုက္သည္။
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က မခံခ်င္သလိုျဖင့္။
“ယမင္းက လည္းကြာ၊ ကိုကို႔ ကိုခုထိမသိေသးဘူးလား၊ ဆိုၾကပါစို႔ အခုညလိုမ်ိဳးေပါ့ကြာ၊ ယမင္းက ယမင္းသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ထြက္မယ္ ေလၽွာက္သြားမယ္၊ ကလပ္ေတြသြားမယ္၊ ကိုကို ဘာေျပာလည္း၊ မသြားနဲ႔ လို႔ တခြန္းမွ မေျပာဖူးဘူး၊ သြားၾကဖို႔ေတာင္ တိုက္တြန္းေပးေသးတယ္မဟုတ္လားလို႔”
ယမင္းက ဘာမွ ျပန္မေျပာေသးပဲ သူ႔ေယာက္်ားကို သူခပ္တည္တည္ျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္၊ သူ႔ေယာက္်ား နည္းနည္း မူးေနၿပီ ဆိုတာသူသိသည္၊ အဲလို မူးၿပီး ရစ္လာတာကို သူႀကိဳက္သည္၊ အဲလို အခ်ိန္မွာ သူ႔ကို မခံခ်င္ေအာင္ ေျပာၿပီး သူ႔ဆီက စကားအမွားေတြ ထြက္လာမွာကို ယမင္း က ေမၽွာ္လင့္ေနသည္။ ယမင္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ ကို တကယ္ခ်စ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူ႔ကိုယ္သူ အထင္ႀကီးလြန္းသည္ဟု တခါတေလထင္မိသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ အမွား လုပ္မိတာမ်ိဳးကို ေထာက္ျပရတာ သူအလြန္ေပ်ာ္မိသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မူးလာၿပီ ဆိုရင္ သူ႔ကို မခံခ်င္ေအာင္ ဆြေပးတတ္သည္။
“ေနာက္ ယမင္း က အဲလို ကိုကိုမပါပဲ အျပင္ထြက္မွာ ကို အပ်ံစား၊ ဆက္ဆီ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္သြားလည္း ကိုကို ဘယ္တုန္းက ဘာေျပာဖူးလို႔လဲ”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က စကားဆက္ေျပာလာသျဖင့္ ယမင္းကလည္း ျပန္ေငါ့ေလသည္။
“ေအာ္ ေအာ္ ကိုကိုက လူႀကီးလူေကာင္းေပါ့ေလ၊ အဲေတာ့ ကိုကိုက အဲလို မနာလိုဝန္တို ျဖစ္တတ္တဲ့ ေယာက္်ား ငတုံး မဟုတ္ဘူး ဆိုတဲ့ ဆုတံဆိပ္ မ်ိဳးကို ရခ်င္လို႔လား”
“ဟုတ္ပါဘူး ကြယ္ အခ်စ္ ကလည္း၊ ကိုကိုက အရင္တုန္းက လို သဝန္တိုတာမ်ိဳး မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါကြယ္”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူတို႔ ျငင္းခုန္ေနတာကို အဆုံးသတ္ခ်င္လာသျဖင့္ ေလသံကို ခ်ကာ ေျပာလိုက္သည္။
“ ေအာ္ တကယ္လား၊ ဒါနဲ႔ ေနပါအုန္း ကိုကိုက ဘာကို သဝန္မတိုျဖစ္ရတာတုန္း၊ ဘာေတြကို ေတြးေနလို႔လဲ၊ ကိုကို မပါပဲ နဲ႔ ယမင္းက အျပင္ကို ထြက္သြားရင္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုၿပီး ေတြးေနလို႔ ဘာကို သဝန္တိုျဖစ္ရမဲ့ ဟာကို သဝန္မတိုဘူးလို႔ ေျပာေနရတာလဲ”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းဘက္ကို တခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး၊
“ကိုကို တို႔ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေနာက္က်မွ ေျပာၾကရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ကြာ”
“ေအာ္ ခုမွ ကိုကိုက ဘာလို႔ ခုမွ ရွက္သြားရတာလဲ၊ ခုနတုန္းကေတာ့ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းေရွ႕မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါက သဝန္မတိုတတ္ဘူးေလး ဘာေလးနဲ႔ ႂကြားဝါေနၿပီးေတာ့”
“ကဲကြာ ဒါဆိုလဲ ေျပာမယ္၊ ကိုကို ဘာေတြးလဲ ဆိုတာ၊ ကိုကို ထင္တာကေတာ့ အခ်စ္ က ကလပ္သြားရင္ တျခားဘဲေတြနဲ႔ ကမယ္၊ က်ဴမယ္ ကြာ၊ အခ်စ္ က သူမ်ားေတြ ဂ႐ုစိုက္တာ၊ အသိအမွတ္ျပဳတာကို ခံခ်င္တယ္ကြာ၊ အဲလို သူမ်ားေတြက ယမင္းကို အသိအမွတ္ျပဳ ဂ႐ုစိုက္ၾကရင္ အခ်စ္ က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆက္ဆီျဖစ္တယ္လို႔ ထင္တယ္ကြာ၊ ဒါေတြကို ကိုကိုက ခြင့္လြတတယ္ကြာ၊ သဝန္မတိုဘူးကြာ၊ ကဲ အဲဒါက ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးလား”
“ အို အဲဒါကေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ယမင္းက ကိုကို မနာလို ရမဲ့ ဟာမ်ိဳးေတြ လုပ္ေနလို႔လား ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိပ္မတင္ခ်င္ပါနဲ႔ေလ”
“ ေအာ္ ဒါဆိုရင္ အခ်စ္ က တခါဆို တခါမွ တျခားဘဲေတြနဲ႔ မက်ဴဖူးဘူးလား”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ ခံစစ္ကေန တိုက္စစ္ ကို ေျပာင္းလိုက္သည္။
ယမင္းက ႏူတ္ခမ္းကို တြန႔္လိုက္သည္၊ သူက အေသးစိတ္ဘာကိုမွ ေျပာခ်င္စိတ္မရွိေပ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူက အျပစ္ကင္းစင္ေအာင္ တတ္နိုင္သမၽွ ေနခဲ့ေပမဲ့၊ တျခား ေယာက္်ားသားမ်ားရဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈကိုေတာ့ စိတ္ထဲ သာယာမိတာအမွန္ပင္။ အခု သူ႔ေယာက္်ားက ေပၚတင္ႀကီး ေျပာေနတာ ခံရေတာ့ စိတ္ထဲက ေဒါသျဖစ္မိေပမဲ့ တခ်ိန္ထဲမွာ ပဲ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကာမဆႏၵ နည္းနည္းထလာသလိုလည္းျဖစ္မိသည္။ ဒီျငင္းခုန္ေနမႈကို ေလာေလာဆယ္ ခနရပ္ထားလိုက္ၿပီး ေနာက္အခ်ိန္ရမွ သူ႔ေယာက္်ားကို ျပန္အစေဖၚၿပီး ျပႆ နာရွာလိုက္အုန္းမည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။
အဲလို ခနတာ ၿငိမ္ေနၾကတုန္းမွာပဲ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က မီးေလာင္ရာေလပင့္ စကားကို ျပန္စလိုက္သည္။
“မင္း အဲလို ပါတီေတြ ကလပ္ေတြက အိမ္ကို ျပန္လာတဲ့ ညေတြဆိုရင္ တအားကို ထႂကြၿပီးေတာ့ အရည္ေတြ ရႊမ္းေနတာကေတာ့ ေသျခာတာပဲ”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ သူ႔ပါးစပ္က အဲဒီစကားထြက္သြားၿပီးမွ အႀကီးအက်ယ္ေနာင္တရသြားၿပီ ဆိုတာ သူ႔ပါးစပ္ဟသြားတာနဲ႔၊ မ်က္ႏွာအေနအထားနဲ႔ကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ယမင္း သိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒါမ်ိဳး စကားကိုေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လႊတ္ေပးလို႔ မရဘူး မဟုတ္လား။
“အဲဒါက ဘာစကားလဲ”
“ဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုကို က အဲလို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး”
“ ကိုကို ဆိုလိုတာက ယမင္းက အျပင္ထြက္ ကလပ္ေတြသြား၊ တျခားေယာက္်ားေလး ေတြနဲ႔ အရည္စိုလာတဲ့ အထိေလာက္ ကျမင္းၿပီး ေနာက္ဆုံးက်မွ အိမ္ကြင္းမွာ လာဂိုးအသြင္းခံတယ္ေပါ့ေလ၊ အဲလိုလား”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ ယမင္းကို ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္လိုျပန္ေျပာရမလဲ ဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြကို အျမန္စဥ္းစားေနသည္။
“အဲလိုမ်ိဳး ပဲ ကိုကို ေတြးေနတယ္မဟုတ္လား”
ယမင္းက အရွိန္မသတ္နိုင္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကို ဖိေျပာမိေနျပန္ပါသည္။
“ ကိုကို ထင္တာက ယမင္းက အျပင္ထြက္ၿပီး ခပ္နန႔္နန႔္ ေကာင္မေတြလို၊ ဘဲတကာနဲ႔ လိုက္က်ဴေနတယ္ေပါ့၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုပဲ အျပင္မွာကဲကဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီကမၻာေပၚမွာ ယမင္းကို စိတ္ေက်နပ္မႈအျပည့္ေပးနိုင္တဲ့ တေခ်ာင္းထဲေသာ လီးပိုင္ရွင္ဆီ ျပန္လာခဲ့ရင္ ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ သေဘာလား”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ စကားတလုံးမွ မေျပာနိုင္ေတာ့ေျခ။ သူၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္ရႈတ္ေထြးေနၿပီး သူေျပာမိသည္ကို ေနာင္တ ရေနသည့္ပုံေပါက္ေနသည္၊ ဒါေပမဲ့ စိတ္ဝင္စားေနပုံလည္းေပါက္ေနသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ ယမင္းစိတ္ထဲမွာက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ သူ႔အေပၚယုံၾကည္မႈရွိသည္ဆိုတာကို သူသိသည္။ သူ႔ကြယ္ရာမွာ ယမင္းတေယာက္ ေပါက္ကရ ေလၽွာက္လုပ္ေနမယ္လို႔ သူတြက္ဆထားမည္မဟုတ္မွန္းလည္း ယမင္းသိသည္။ သို႔ရာတြင္ သူ႔စကားအရာက ယမင္းတေယာက္ ေယာက္်ား ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကဲခ်င္လၽွင္ ကဲလို႔ ရသည္ဆိုေသာ သေဘာမ်ိဳးသက္ေရာက္ေနသည္မဟုတ္လား။ အဲဒီအခ်က္က ယမင္းရဲ့ ေသြးေၾကာေတြကို လႈပ္ရွားေနသည္။ ေဒါသ ႏွင့္အတူ ကာမဆႏၵေတြပါ တခ်ိန္ထဲ နိုးႂကြားလာခဲ့ရသည္။
“ကိုကိုမွားသြားတယ္ အခ်စ္ရယ္၊ ကိုကို အဲဒီသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး”
ေက်ာ္မင္းသန္း မေနတတ္ေတာ့ေပ၊ သူမ်ားလင္မယားၾကား ဘာဝင္ေျပာရမွန္းလည္းမသိ။
“ငါ အထဲကို ခနသြားလိုက္အုန္းမွ ထင္တယ္၊ မင္းတို႔ခ်င္းေျပာစရာရွိတာေတြ ဆက္ေဆြးေႏြးၾကကြာ”
“ ဟာ မလိုပါဘူး ကိုေက်ာ္မင္းသန္းရယ္၊ ယမင္း အခု ေရသြားခ်ိဳး ၿပီး စိတ္ကို နည္းနည္း ျပန္ေလၽွာ့လိုက္အုန္းမယ္၊ ရွင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က ေခတ္ကာလ ေယာက္်ာသား ေတြ ဆိုေတာ့၊ ယမင္း ေရသြားခ်ိဳးေနတုန္းမွာ ညေနစာ ျပင္ထားေပးၾကပါလား”
“အို လုပ္ေပးမွာေပါ့ အခ်စ္ရယ္၊ စိတ္ခ်”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ အခုမွ အလုံးႀကီးက်သြားသလို ဝမ္းသာအားရျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ယမင္း အိမ္ထဲ ဝင္လာေတာ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ ေက်ာ္မင္းသန္းကို ေတာင္းပန္ေနတာ ၾကားလိုက္ရသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းက၊
“ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူးကြာ၊ ငါက လင္မယားေတြ အဲလို ျငင္းခုံရန္ျဖစ္ၾကတာကို ေတြ႕ရရင္၊ ငါ့ကိုယ္ငါ လူပ်ိဳႀကီးဘဝ ဘယ္ေလာက္ေအးခ်မ္းလဲ ဆိုတာကို ပိုၿပီး ပီပီျပင္ျပင္ ခံစားခြင့္ရတာေပါ့ကြာ၊ ဟဲဟဲ”
ယမင္းက ေရခ်ိဳးဖို႔ အေပၚထပ္ကို အေျပးေလး တက္လာခဲ့ပါသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းမဝင္ခင္ အိပ္ခန္းထဲမွာ အဝတ္အစားေတြ ၾကမ္းေပၚပုံခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲ က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပီတိေလးနဲ႔ ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ အသက္ သုံးဆယ့္ေလးႏွစ္ အရြယ္၊ ခေလးႏွစ္ေယာက္အေမအတြက္ကေတာ့ အရမ္းကို မိုက္ေနေသးတဲ့ ေဘာ္ဒီမဟုတ္လား။အင္းေပါ့ နို႔ေတြက အပ်ိဳဘဝတုန္းကေလာက္ေတာ့ တင္းတင္းရင္းရင္းႀကီး ေကာ့ေထာင္မေနေတာ့ေပမဲ့၊ ေပ်ာ့့လည္းမသြားေသးပါဘူး၊ တင္းတင္း လုံးလုံးေလးနဲ႔ နို႔သီးေခါင္းေလး နည္းနည္းတုတ္လာေလာက္ပါ။ နို႔အုံကလည္း ပိုထြားလာတာအခုဆိုရင္ ဘရာဆိုရင္ စီကပ္ပ နဲ႔ ဒီကပ္ပ ၾကားထဲမွာေရာက္ေနၿပီ။ ဒီေရႊရင္ အစုံကေတာ့ သူနဲ႔ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တို႔ႏွစ္ဦးစလုံးရဲ့ ခံစားမႈေကာင္းေလးေတြကို ရေစတဲ့ အရာေတြေပါ့။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ကလည္း အဲဒီ ေရႊရင္အစုံကို ဆုပ္ကိုင္ ေဆာ့ကစား၊ ဆုပ္ႏွယ္ စို႔ ေပးရတာကို ႀကိဳက္ႏွက္သက္သလို၊ သူအဖို႔က လည္း အရသာ အေၾကာေပါင္းစုံ စုေနသလိုပဲ၊ ထိလိုက္တာနဲ႔ ခံစားမႈ ဒီလွိုင္းေတြ တက္ႂကြ တတ္တဲ့ ေနရာေလးပါ။ တျခား တစိမ္းေယာက္်ားေလးေတြရဲ့ မ်က္လုံးေတြ စိတ္ေတြကိုလည္း ဆြဲေဆာင္နိုင္ခဲ့ တဲ့ အရာေတြပါ။
သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔ ျငင္းခုံခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္မိတာနဲ႔ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒါသစိတ္ထက္ ရမက္ဆႏၵစိတ္ေတြက ပိုလာတာကို သတိထားမိျပန္ပါသည္။
ယမင္းက အခုလို ခေလးေတြ အိမ္မွာ မရွိတဲ့ ညလိုမ်ိဳးမွာ အခြင့္အေရးတရပ္အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မိခင္တေယာက္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြကို ေမ့ေပ်ာက္ထားလိုက္ခ်င္ပါသည္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ဒီလိုမ်ိဳးေလးေတာ့ တခါတေလ ဇိမ္ခံသင့္တယ္လို႔ ေတြးရင္း သူ႔ကိုယ္လုံးကို ေရပန္းေအာက္မွာ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြနဲ႔ ဇိမ္ခံပြတ္ ေပးေနမိသည္။ ယမင္းက ေပါင္ခြစုံၾကားကို စမ္းမိေတာ့ အေမႊးေလးေတြ နည္းနည္းေတာ့ ညႇပ္ရအုန္းမယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး ေရပန္းခနရပ္၊ ဘီရိုထဲက အေမႊးရိပ္ကိရိယာေလး ကို ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ အဖ်ားအနား နည္းနည္းတိလိုက္ပါသည္။ ခါတိုင္း သူ႔ မိန္းခေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ထြက္ သြားလည္ခါနီးတိုင္းမွာ သူလုပ္ေနၾကကိစၥတခုပါ၊ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ႔ေယာက္်ား ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က လြဲလို႔ ဘယ္သူမွ လည္း ျမင္ရတာ မဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဆက္စီက်တယ္လို႔ စိတ္ထဲ ျဖစ္ေပၚလို႔ လုပ္ေနမိတာပဲျဖစ္ပါသည္။ အခုညလည္း ဘယ္မွ မသြား အိမ္မွာပဲ ေနမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ လုပ္ေနၾကလို႔ ျဖစ္ေနတာရယ္၊ အရမ္းကို စိတ္မြန္းက်ပ္မႈ၊ စိတ္ဖိအားေတြ မ်ားတဲ့ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ မိခင္တဦး၊ အမ်ိဳးသမီး တဦး မို႔ သူ႔ကိုယ္သူ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လုပ္ေနမိတာလည္းျဖစ္မွာပါ။
ၿပီးေတာ့မွ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ က်န္ေနေသးတဲ့ ဆပ္ျပာျမဳပ္ေတြ စင္ေအာင္၊ ေရပန္းေအာက္ ျပန္ဝင္လိုက္ပါသည္။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္တိညႇပ္ထားတဲ့ အေမႊးပုံပုံေလး ေပၚ ေခါင္းေလၽွာ္ရည္နည္းနည္းထည့္ပြတ္ေပးရင္းက သူ႔ကိုယ္သူ ကာမဆႏၵေလး အနည္းငယ္နိုးႂကြားေနတာကို သတိထားမိပါသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ ျငင္းခုံခဲ့သည္မ်ားက လည္း တစိတ္တပိုင္းေတာ့ ပါပါလိမ့္မည္။ ယမင္းက တျခားေယာက္်ားေလး ေတြနဲ႔ က်ဴ တာကို သူတကယ္ပဲ ဘယ္လိုမွ မေနဘူးလား၊ တကယ္လို႔ ယမင္းက က်ဴတဲ့ အဆင့္ထက္ ပိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေရာ။ ယမင္းတေယာက္ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ မဟုတ္က ဟုတ္က ပုံရိပ္ေတြကို ေတြးရင္း နဲ႔ ပိုၿပီး ဖိန္းတိမ္းရွိမ္းတိမ္း ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ေခါက္သံထြက္ေပၚလာပါသည္။ သူ႔တို႔ အိမ္မွာ ပုံမွန္က ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ကိုယ္မို႔ တံခါးကို ကလန႔္ခ်ေလ့မရွိပါ။ အထဲမွ မီးဖြင့္ထား ေရသံၾကားလၽွင္ တေယာက္ေယာက္ရွိေနသည္ဟု သိထားၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယမင္းက ေရပန္းကို ပိတ္လိုက္ၿပီး လွမ္းေမးလိုက္ပါသည္။
“ဘယ္သူလဲ”
သို႔ေသာ္ ႐ုပ္တရက္ ေခါင္းျပဴလာေသာ ေက်ာ္မင္းသန္းကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ယမင္း႐ုပ္တရက္ လန႔္သြားၿပီး နံရံမွ မ်က္န်ာသုတ္ပုဝါတခုကို လွမ္းဆြဲၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ေရွ႕မွာ လက္ျဖင့္ ကိုင္ဖိထားလိုက္ပါသည္။
“ခင္ဗ်ား လုံလုံျခဳံျခဳံလား”
ကိုယ့္ရဲ့ ေရႊရင္အစုံကို သဘက္ႏွင့္ကာထားၿပီးၿပီမို႔ ယမင္းက၊
“ဟုတ္ကဲ့ “
လို႔ အေျဖေပးလိုက္မိပါသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ သူ႔လက္တဖက္ျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖုံးကာ တဘက္က ဝိုင္တခြက္ကို ကိုင္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းဝင္လာတာကို ယမင္းတေယာက္ တအံတၾသေတြ႕လိုက္ရပါသည္။ ေနာက္ေတာ့ ယမင္း ဆီသို႔ ဝိုင္ခြက္ကို ကမ္းေပးလိုက္ရင္း၊
“မ်ိဳးေသာ္္က ေပးခိုင္းလိုက္လို႔၊ သူက ညစာအတြက္ ျပင္ဆင္ေနလို႔ မအားလို႔တဲ့ အဲဒါေၾကာင့္”
“ေအာ္ ဟုတ္လား”
ယမင္းက ေခါင္းထဲအေတြးမ်ိဳးစုံႏွင့္ စကားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာလိုက္မိသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က တကယ္ပဲ အလုပ္မ်ားေနတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ အဲဒါက အေၾကာင္းျပေကာင္းဖို႔သက္သက္လား၊ ယမင္းႏွင့္ စကားမ်ားၿပီး ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ က ယမင္းသူ႔အေပၚမွာ စိတ္ခုေနမွာကို စိုးလို႔လာေခ်ာ့ခိုင္းတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ တျခား အမ်ိဳးသားတဦး နဲ႔ ယမင္း ေရခ်ိဳးခန္းတခုထဲ အတူရွိေနတာကိုေတာင္ သူမနာလို မျဖစ္ပါဘူး ဆိုတာကို သက္ေသျပခ်င္တဲ့သေဘာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ။
ယမင္းက ဝိုင္ခြက္ကို လွမ္းသူလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္တဖက္ထဲႏွင့္ ထိန္းထားရေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါက သူ႔ေရႊရင္အစုံကို လုံျခဳံေအာင္မဖုံးကာထားနိုင္မွန္းသတိထားလိုက္မိသည္။ သူက နို႔သီးေခါင္း ေနရာကိုသာ အဓိက ကာကြယ္သည့္အေနျဖင့္ ဖိကိုင္ထားလိုက္ရာ သဘက္အေပၚပိုင္းလြတ္ေနေသာ ေနရာက ေရႊရင္အစုံမွာ ပြတ္ရွအပ္ဘရာက ဖိတြန္းထားသလို လုံးႂကြ တက္ေနေလသည္။ ေနာက္ၿပီး ကမန္းကတန္း ဆြဲလိုက္ေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါမွာလည္း အတိုေလး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ေအာက္ဘက္မွာလည္း ေပါင္ခြစုံေလးကို ဖုံးကာမိ႐ုံသာသာေလးသာရွိသည္။ ေအာက္မွ ေရေဆးၿပီးစ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေဖြးသန႔္ေနေသာ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္လုံးကလည္း ဝင္းကနဲ ျဖစ္ေနသည္။ ယမင္းတေယာက္ ထိုင္ရမလို ထရမလို ကိုးလို႔ကန႔္လန႔္ အျဖစ္ဆိုးေနသည္ကို မ်က္လုံးအရသာခံၿပီး ၾကည့္ေနရင္းမွ ေက်ာ္မင္းသန္းက သူဘာမွ မျမင္သလို ခတ္တည္တည္ျဖင့္၊
“ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ သြားလိုက္ပါအုန္းမယ္၊ မ်ိဳးေသာ္္က ေျပာတယ္ ဒင္နာက ေနာက္ ဆယ့္ငါ့းမိနစ္ ဆိုရင္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ပါၿပီတဲ့”
“ဟုတ္ကဲ့ က်မ ခနေနရင္ ဆင္းလာခဲ့ပါ့မယ္”
ယမင္းကလည္းအလိုက္သင့္ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္း အျပင္ျပန္ထြက္သြားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ျပန္ပိတ္ေပးသြားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္သလိုလို၊ စိတ္ပ်က္သြားသလိုလိုေတာင္ ျဖစ္မိေနသည္။ တကယ္က ေက်ာ္မင္းသန္းက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ အခ်ိဳးအဆစ္ေျပျပစ္သူျဖစ္သည္။ သူ႔က်န္းမာေရး သူ႔ကိုယ္လုံးကို ေတာ္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္သူ ျဖစ္မွန္း ျမင္ရတာႏွင့္ကို ယမင္း ေျပာနိုင္ေလသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ ေက်ာ္မင္းသန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ ပုံမွန္ အမ်ိဳးသားမ်ားၾကားမွာ အရပ္ျမင့္သူေတြလို႔ ေျပာနိုင္ေလာက္ေအာင္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ရွိၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကသည္။ ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို တကယ္ခ်စ္ၿပီး တခါမွလည္း သစြာေဖါက္ဖ်က္ဖို႔လည္း မစဥ္းစားခဲ့ဘူးပါ။သို႔ရာတြင္၊ သူ႔စိတ္ကူးယဥ္အေတြးေတြ ထဲမွာ ေတာ့ ေက်ာ္မင္းသန္းက ရံဖန္ရံခါ ပါလာေလ့ရွိတတ္ေလသည္။ အဲဒီ စိတ္ကူးယဥ္အေၾကာင္းေတြကိုသာ ဖြင့္ေျပာလိုက္လို႔ကေတာ့ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ရဲ့ ငါဝန္မတိုတတ္ဘူးကြ ဆိုတဲ့ ေလသံက ဘယ္လို ေျပာင္းသြားမလဲ မသိဟုေတြးလိုက္ရင္း မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႔မဲ့ မိေလသည္။
အဲဒီ အေတြးကေန ခုနက အျငင္းပြားခဲ့သည့္ ဝန္တိုသည့္အေၾကာင္းအေတြးဘက္ကို ဆက္သြားမိျပန္သည္။ သူ႔ေယာက္်ားက တကယ္ပဲ ေသြားရိုးသားရိုးလား၊ တကယ္ပဲ ယမင္း တခါတေလ တျခားေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔ က်ဴတာကို သူက မကန႔္ကြက္ဘူး စိတ္ထားနိုင္တယ္ ဆိုတာတကယ္ပဲထားေတာ့၊ ဘယ္ေလာက္အထိလဲ။ ဘယ္အဆင့္အထိကို ခြင့္ျပဳနိုင္တာလဲ။ တကယ္လို႔ သူ႔ကြယ္ရာမွာ မဟုတ္ပဲ သူ႔ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ဆိုရင္ေရာ၊ ယမင္း အဲဒီကိစၥကို စူးစမ္းဖို႔ စိတ္အားထက္သန္လာသည္။ အဲဒါ ကို သူမခံနိုင္ရင္ သူအာေနတာပါဆိုတာကို ဝန္ခံလာေစရမည္ေပါ့။
ေအာက္ထပ္ကို ညေနစာ ဆင္းစားဖို႔ကို နာရီဝက္တိတိၾကာသြားရသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူ႔မိန္းမ စိတ္ေျပေစဖို႔ ထမင္းစားပြဲကို အပ်ံစားျပင္ဆင္ေပးထားၿပီး ဖေယာင္တိုင္ေတြဘာေတြေတာင္ထြန္းၿပီး အလွဆင္ထားေသးသည္။ ယမင္း ႀကိဳက္တတ္မွန္းသိသည့္ သီခ်င္းသံ ညိမ့္ညိမ့္ တိုးတိုးေလးလည္း ဖြင့္ထားေပးသည္။ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ရွပ္အက်ႌေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေဘာင္းဘီ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ႏွင့္ သားသားနားနား ဝတ္စားထားသည္။ ယမင္း ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တိုးတိုး တိုးတိုး ႏွင့္ ေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့ ရီးစား နဲ႔ ျပတ္တဲ့ အေၾကာင္း ဆက္ေျပာေနသံၾကားလိုက္ရေသးသည္။
ယမင္း အခန္းထဲ ဝင္လိုက္တာႏွင့္ သူတို႔ စကားေျပာေနသံက တိကနဲ ျပတ္သြားေတာ့သည္။ ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ား ရဲ့ အေျပာႀကီးခ်က္ကို မခံခ်င္လို႔ စမ္းသပ္ခ်င္တာႏွင့္ သူ႔ရဲ့ အနီေရာင္ က်ပ္က်ပ္ ညစာစားဝတ္စုံ ကို ထုတ္ဝတ္လာခဲ့သည္။အဲဒီ ဒရက္စ္ေအာက္ေျခအနားက ေပါင္လယ္နားအထိေတာင္ မေရာက္ခ်င္ေအာင္ တိုသည္။ ေနာက္ စီးလာတာကလည္း ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္၊ ယမင္းရဲ့ ေျဖာင့္စင္းၿပီး က်န္းမာေရးေကာင္းတဲ့ ေပါင္တန္ေျခသလုံးေတြက ဝင္းကနဲ ရွင္းသန႔္ေနသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ တုန္းက ေက်ာ္မင္းသန္းေတြ႕လိုက္ရသလိုပဲ သူ႔ရဲ့ ရင္သားအစုံအေပၚကို ေဖါင္းႂကြလာဖို႔ ပုခုံးသိုင္းႀကိဳးမဲ့ ပြတ္ရွအပ္ဘရာကိုလည္း ဝတ္ထားလိုက္ေသးသည္။ အရမ္းဟိုက္ထားတဲ့ လည္ပင္းေပါက္ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ ရင္သားေျမႇာင္းက အရမ္းကို နက္ရွိုင္းလြန္းေနၿပီး ေရႊရင္အစုံက ႐ုန္းကန္ထြက္က် ေတာ့မည့္ဟန္ျဖစ္ေနေလသည္။ သူ႔ရဲ့ လည္တိုင္လွလွေလးကို ပိုၿပီးေပၚလြင္ေအာင္လည္း ဆံပင္ကို အေပၚပင့္တင္ၿပီး လွလွေလး ထုံးခ်ည္ထားလိုက္သည္။မိတ္ကပ္ပါးပါးေလးကို ခါတိုင္းထက္မြတ္ေနေအာင္ပြတ္လာၿပီး သူ႔အက်ႌအနီနဲ႔လိုက္ေအာင္ ႏူတ္ခမ္းနီ ရဲရဲကိုလည္း ဆိုးထားေသးသည္။
“အားပါး၊ အခ်စ္၊ လွလွေျခလားကြာ၊ မိုက္စ္မိုက္စ္”
“အင္းေလ၊ ခေလးေတြ အိမ္မွာ မရွိဘူး ဆိုေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး အလွျပင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆက္ဆီက်ေအာင္ျပင္ၾကည့္တာေလ ခစ္ခစ္”
ယမင္းက ျပန္ေျဖလိုက္ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝန္ခံမိလိုက္သည္ကိုလည္း သတိထားမိလိုက္သည္။ ဘဲႏွစ္ေဗြလုံးက သူ႔ကို မ်က္လုံးအျပဴးသား သြားရည္တျမႇားျမႇားႏွင့္ ၾကည့္ေနတာကို ခံေနရေတာ့လည္း ပိုၿပီးေတာ့ ဆက္ဆီ ျဖစ္လာသလို ခံစားေနရသည္။
“သိပ္မ်ားလြန္ သြားလား ကိုကို”
ယမင္းက သူ႔ေယာက္်ားကို ဟန္ပါပါ ခါးေလး ေထာက္ၿပီး ညဳတုတုေမးလိုက္သည္။
“နိုးနိုး မလြန္သြား ပါဘူး ဘယ္ကလာ၊ အရမ္းကို မိုက္ပါတယ္”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္တေယာက္ ဗလုံးဗေထြးႏွင့္ ဘာေျပာမိမွန္းမသိ၊ သူ႔စိတ္အေတြးႏွင့္ သူ႔ပါးစပ္အေျပာကို ကိုက္မိေအာင္မနည္းလိုက္ေနရသည္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ေခါင္းနည္းနည္းရႈတ္ေနပုံရသည္၊ သို႔ရာတြင္ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေျပာင္းလဲသြားေသာ အရိပ္တခ်ိဳ႕ကို ယမင္း ဘာသာျပန္၍မရလိုက္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ မ်က္ႏွာအမူအယာကေတာ့ သေဘာမတူတဲ့ပုံ၊ ရွက္တဲ့ပုံေတာ့ လုံးဝမရွိ။ ေက်နပ္ေနတဲ့ပုံသာ ေတြ႕ရသည္။ ယမင္းႏွင့္ျငင္းခုန္တုန္းက ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ေျပာဆိုခဲ့တာေတြ၊ ထဲက တခ်ိဳ႕တဝက္ကေတာ့ မွန္သည့္သေဘာမွာ ရွိေနသည္။ အဲဒါကလည္း ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က သူျငင္းခဲ့တာကို သက္ေသျပခ်င္လို႔ ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေရာ မျဖစ္နိုင္ဘူးလား၊ ယမင္းအေနနဲ႔ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ လစ္မစ္ကို သိခ်င္ရင္ ဒိထက္ပိုၿပီး ဖိအားထပ္ေပးရမည္ဆိုတာကို ေတာ့ သိေနေလၿပီ။
ယမင္းက စားပြဲရဲ့ ထိပ္ဆုံးထိုင္ခုံမွာ ေနရာယူလိုက္သည္။၊ ယမင္း ေယာက္်ားနဲ႔ ေက်ာ္မင္းသန္းတို႔က ယမင္းရဲ့ တဖက္တခ်က္မွာ သူတို႔ခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ၾကသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ယမင္းရဲ့ ရင္သား ေျမာင္းကို ပဲ မသိမသာ ခိုးၾကည့္ေနၾကသည္။ ယမင္းက မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ ကိုယ္ကို မသိမသာေလး ငိုက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ပိုျမင္နိုင္ေအာင္ေတာင္ ရွိုးေပးလိုက္ေသးသည္။ ေက်ာ္မင္းသန္း တေယာက္ အတင္းကို အိေျႏၵဆည္ကာ မၾကည့္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ခိုးခိုးၾကည့္ေနရသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းရွာေပမည္။ ယမင္း ေယာက္်ား ကိုပဲ အားနာ လို႔လား ယမင္းကိုပဲ အားနာလို႔လားေတာ့မသိ။ ယမင္းက ေတာ့ အဲလို အမူအယာပ်က္ေလာက္ေအာင္ ခိုးၾကည့္ေနတာကိုပဲ သေဘာက်ေနမိသည္။ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လို႔ေတာ့ ခုထိကို သေဘာမက်သည့္အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ရေသး။
ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ အသည္းကြဲထားသည္မွာ မၾကာေသးမို႔ စိတ္ဓါတ္က်ေနေသာ္လည္း အခုညေတာ့ ေပ်ာ္ေနပုံေပါက္ေနသည္။ ဒါကေလး ယမင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ရမည္ဟု ယမင္းကေတာ့ တြက္ေနသည္။
ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ ရီးစားႏွင့္ ျပတ္သည့္ကိစၥ ဘယ္လိုလဲ ခံစားေနရတုန္းလားဟုေမးေတာ့၊ ေက်ာ္မင္းသန္းက၊
“က်ေနာ္က ဒီတေယာက္ျပတ္သြားရတာကို တကယ္တမ္း စိတ္ထဲ သိပ္မထိခိုက္ပါဘူး၊ က်ေနာ္ စိတ္ပ်က္မိတာက၊ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္ က အခ်စ္ေရးမွာ ကံေခရတာလဲ၊ အျမဲတမ္းအခ်ိန္တိုတိုေလး ေတြနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းသြားရတာကိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားမရတာ၊ အခု က အေျခက်ဖို႔ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီေလ”
“ကိုကို သူ႔ကို အျမဲေျပာေနတာပဲ အခ်စ္ ေရ၊ မင္းကိုယ္နဲ႔ ရြယ္တူ ေတြကိုပဲ ရွာသင့္တယ္လို႔”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ဝင္ထည့္လိုက္သည္။
“ဟုတ္လား ကိုေက်ာ္မင္းသန္း”
ယမင္းက ေက်ာ္မင္းသန္း မ်က္ႏွာကို ျပဳံးေစ့ေစ့ျဖင့္ၾကည့္ရင္း ေမးလိုက္သည္။
“ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းက ငယ္ငယ္ေလးေတြမွ ႀကိဳက္တတ္တာလား”
“နိုး အဲလိုလည္းမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.”
ေက်ာ္မင္းသန္းက ယမင္းကို အေျဖေပးလိုက္ၿပီး ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ဘက္သို႔ လွည့္ကာ ဆက္ေျပာေလသည္။
“ငါက ငါတို႔ အရြယ္ဝတ္ ခတ္မိုက္မိုက္ မိန္းခေလးေတြမ်ား ရွိခဲ့ရင္ ပိုေတာင္ သေဘာက်ေသးတာေပါ့ကြာ၊ ဒါေပမဲ့ ဒါမ်ိဳး အေကာင္းဆုံးေတြက သူမ်ားေတြ လက္ဦးကုန္ၿပီေလကြာ”
ေက်ာ္မင္းသန္းက ေျပာရင္း လက္က ႐ုတ္တရက္ ယမင္းဘက္သို႔ ညႊန္လိုက္မိၿပီးမွ ခ်က္ခ်င္း သူ႔အမွားကို သိလိုက္မိၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို မ်က္ႏွာမွာ အုပ္လိုက္ရင္း၊
“ဟာ ငါဘာေတြ ေျပာလိုက္မိၿပီလဲ မသိပါဘူးကြာ ၊ ေဆာရီး အားလုံးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ”
သို႔ေသာ္လည္း ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္ႏွင့္ ယမင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာႀကီးနီရဲၿပီး ရွက္သြားေသာ လူပ်ိဳႀကီး ေက်ာ္မင္းသန္းကို ၾကည့္ရင္း တဝါးဝါးရီေမးလိုက္ၾကေလသည္။ယမင္းက၊
“အဲဒါ မမွားပါဘူး ကိုေက်ာ္မင္းသန္းရဲ့၊ ယမင္းကေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး အသိအမွတ္ျပဳခံရတာကို ဂုဏ္ေတာင္ယူမိပါေသးတယ္၊ ကိုကိုကလည္း စိတ္ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟုတ္တယ္မလား ကိုကို”
“ဒါေပါ့၊ ဘာလို႔ စိတ္ဆိုးရမွာလဲ”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ခပ္ျပဳံးျပဳံးေလးပ္င ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဒီမ်က္ႏွာကေတာ့ အသိသာႀကီး ယမင္း သူ႔ကို စမ္းေနတာကို သူသိေနတယ္ ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီး။
“ကဲေတြ႕လား ကိုေက်ာ္မင္းသန္း၊ ကိုေက်ာ္မင္းသန္းယမင္းကို ႀကိဳက္သလို ေျမႇာက္ေျပာနိုင္တယ္၊”
ေက်ာ္မင္းသန္းတေယာက္ဘာေျပာရမွန္းမသိ၊ ကိုကိုမ်ိဳးေသာ့္္ကို ခြင့္ေတာင္းသလိုလို လွမ္းၾကည့္ေနသည္။
“ကိုကို႔ အတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ကိုကို က သဝန္မတိုတတ္ဘူးေလ၊ မွတ္မိတယ္မလား၊ ယမင္းတို႔ ဝရံတာမွာ ေျပာခဲ့ၾကတာေလ”
“ဒါေပါ့၊ ငါသဝန္မတိုပါဘူး ဟေကာင္ရ”
ကိုကိုမ်ိဳးေသာ္္က ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို တြန႔္?
No comments:
Post a Comment